Ik ben in 1985 geboren en in 1988 gingen mijn ouders scheiden..
Mijn moeder heeft ons jarenlang voorgelogen over hoe mijn vader was..
Waar het goed voor is, dat vraag ik me nog steeds af..
Mijn moeder gaf aan dat hij altijd voor allerlei dingen vast in de bak zat en agressief was en ons zou willen vermoorden..
We waren ook bang voor hem en als we hem zagen verstopte we ons..
Zo stond hij wel eens bij de deur en voor het raam omdat hij ons wou zien en hij had toen gewoon een regeling om ons te zien, alleen mijn moeder hield dit tegen.. om hem te pesten, en ze niet inziet dat een kind ook een vader nodig heeft..
Ook al had mijn moeder een nieuwe vent gevonden waar ze weer mee hertrouwde en daarna weer van ging scheiden, en ik met mijn stiefvader ook niet echt een band had miste ik mijn echt vader wel, ook al had ik alleen de nare verhalen van mijn moeder die ik wist en dat mijn vader jarenlang geprobeerd heeft om contact met zijn kinderen te krijgen.
Nadat mijn vader het strijden zat was, gaf mijn moeder aan dat hij doodt was.. en overal gaf ze aan dat wij de achternaam van onze stiefvader hadden, wat pas in 1995 goed was gekeurd en daarvoor gebruikte ze al onze nieuwe achternaam..
Mijn echt vader die heeft dat nog tegen proberen te houden, maar vaders hebben blijkbaar geen recht meer, als ze zijn gescheiden en helaas mijn moeder met leugens alles voor elkaar krijgt..
Doordat ik op mijn vader lijk innerlijk en uiterlijk ziet mijn moeder mijn vader door mij heen ofzo en daar kan ze niet mee omgaan..
Thuis was ik nooit een prater en was altijd een stil persoontje..
Mijn zus en broertje konden heel makkelijk een praatje in huis maken, ik niet..
Waarom ik dat niet kon geen idee..
Ik wou dat ik dat vroeger wel kon, mijn mond kunnen open trekken, want al die onrecht waar ik de schuld van kreeg was niet fijn..en als ik dan wat zei dat het mijn schuld niet was, was ik volgens mijn moeder toch degene die het altijd maar verkeerd deed..
Mijn broertje die vroeger vaak voor halt moest werken, omdat hij weer eens wat uitgevroten dat maakt haar niks uit..
En dat hij een taakstraf van 180 uur krijgt, ach dat is allemaal maar normaal..
En omdat hij het daardoor zwaar kreeg nam mijn moeder hem een weekendje mee op vakantie..
Ook was hij een kleine periode depressief geweest en daar is hij zonder hulp van af gekomen en toen moest ik hem maar zien als voorbeeld, want ik vecht al vanaf 2002 tegen mijn depressie en hij was misschien een maandje ofzo.. en een depressie moet eerst vast worden gesteld door een arts en dat hij geen hulp heeft gezocht dan is het ook niet echt een depressie geweest..
Ik weet nog dat op een avond toen ik een jaar of 13 was dat ik de onrecht niet meer aankon en dat ik het zat was en zo boos werd, dat mijn moeder toen de huisarts belde zodat ik rustgevers kreeg, die kwam toen savonds langs en ik kreeg toen dipiperon..
Heb die nooit genomen, want mijn moeder zat er wel bij, maar voordat zei het doorhad had ik iedere keer het pilletje al in mijn sok gedaan en deed net alsof ik hem nam en gooide ik hem buiten weg…
Ook gaf mijn moeder mij een keer te koop aan, van dat ze al van mij af was, bij een persoon op icq, en die persoon had ik toevallig toen ook in mijn lijst en wat zei kan ken ik ook, dus gaf ik bij de zelfde persoon moeder te koop aan…
Toen was ze boos, ik was ook boos dat ze mij te koop aanbood, dus tjaa
En mijn broertje die vaak met halt te maken had..
Op een dag vond mijn moeder een brief die ik aan het schrijven was naar programma vermist, heb die brief nooit verstuurd, en stond in dat ik opzoek was naar mijn vader..
Mijn moeder dacht toen meteen van dat ik bij hem wou gaan wonen..
Een moeder hoort je liefde te geven die je nodig hebt..
Een moeder die er voor je is als je haar nodig hebt..
En dat ze je steunt met alles wat je wilt gaan doen..
Helaas is dat niet altijd het geval dat ze dat doen..
Het overkwam mij..
Alles alleen moeten doen en volgens haar ogen kan ik niks goeds doen..
Mijn hele leven heb ik dat al mogen mee maken..
Ook op school merkte ik dat, want steun kreeg ik niet..
Steun van welke richting ik zou op moeten gaan ect..
Hulp met huiswerk ect ook niet..
Ze gaf aan dat ik toch niks zou bereiken en ik zou alcoholiste worden, dat gaf ze aan..
Positief over mij kan ze al niet praten..
Ook de familie aan haar kant ziet mij liever niet, en dan denk je wat moet ze over mij gezegd hebben tegen de familie..
Mijn verjaardag werd al vergeten door de familie toen ik een jaar of 10 was.. en dan ben ik in de winter jarig dus vele zijn dan niet eens op vakantie, en mijn zus en broertje zijn in de zomer jarig, dus dan kan het heel goed zijn dat ze dus wel op vakantie zijn, maar bij hun verjaardag kwamen ze gewoon..
Ook op hyves wat je een aantal jarig terug nog had en dat nog populair was, had iedereen dat en daar werd ik al niet geaccepteerd door de familie. Iedereen van de familie hebben elkaar in hun lijst, en waarom mag ik daar dan niet bij?
Wat moet mijn moeder over mij tegen de familie hebben gezegd? Want ze zien je meestal alleen op verjaardagen dus dan kunnen ze niet weten hoe je echt bent..
Ik vraag me echt af wat ze tegen hun heeft gezegd, soms denk ik om daar gewoon heen te gaan en verhaal te gaan vragen, want als ze mij echt zouden kennen, zien ze echt wel dat ik niet zo ben als wat mijn moeder al die jaren tegen ze heeft gezegd..
Toen ik eind 2008 werd opgenomen heb ik ook in die opname periode een brief naar mijn moeder gestuurd, over het waarom ze mij anders al die jaren heeft behandeld en of ze geen abortus kon plegen toen ik in haar buik zat, zodat ik al deze ellende bespaard was gebleven..
Ook toen belde ze me nooit…
Ik had een eigen huisje in Heemskerk en toen ik daar dus net woonde kwam ze samen met mijn zus een keer langs om te kijken hoe het was geworden en dus ik vroeg ze ook wat te drinken en keken ze elkaar eerst aan van of ze dat wel moesten doen, uiteindelijk gaven ze aan dat ze thee wouden en echt binnen 5 minuten was dat op en ze hadden hun jas gewoon nog aan en na die thee toen het op was, meteen waren ze weg..Dat voelde niet fijn.. alsof ze het liefst meteen weer weg moesten en eigenlijk geen tijd voor mij hadden, en dat ze geen zin hadden om te kijken. In die periode dat ik in Heemskerk mijn huisje had heb ik ook vaak gevraagd of mijn moeder wel eens op de koffie wou komen enzo..
Dat doet een moeder toch, afentoe bij haar kinderen langs gaan..
Dat doet ze ook bij mijn zus, en broertje, dus dan kan ze dat toch ook bij mij?
Blijkbaar kan ze dat dus niet, want dat was de enige keer dat ze was geweest, ook om even te bellen van hoe het gaat kon ze toen al niet..
Met mijn zus heeft ze iedere dag contact dat gaf ze een keer aan dat ze om de beurt bellen, dus dat kan ze wel..
Ik belde mijn moeder ook als ik aangaf dat ik langs kwam en soms kwam ik zomaar langs met een broodje beenham of een milkshake bijv, als verrassing enzo.. andersom kan ze dat niet..
En dit was niet nodig geweest als mijn moeder er voor mij was, als ik haar nodig had en niet altijd de schuld kreeg van alle onrecht wat me is aangedaan..
Dat ik nu in de hulpverlening hulp nodig heb is te danken aan mijn moeder..
Als ze mij gewoon meer steunde en ik niet alles alleen had moeten doen, was dit niet nodig geweest en was ik misschien wat vrolijker door het leven geweest, want dat ik al jaren depressief ben geef ik haar de schuld van..
De schuld dat zij mij gemaakt heeft hoe ik nu ben, en als ze me meer had geholpen met dingen en dat ik dus sterker in mijn schoenen zou staan en dan was ik misschien ook niet jarenlang gepest op school, want dan stond ik sterker in mijn schoenen en had ik meer van me af kunnen bijten.
Alles wat ik heb meegemaakt had voorkomen kunnen worden als mijn moeder er voor mij was.. en dan had ik ook geen begeleid woonprojecten nodig gehad.. na je dan had ik geen last van die oplichters die alleen maar op geld uit zijn en de hulp die je nodig hebt niet krijgt..
En die periode was geen fijne tijd en dat was ook de periode dat mijn broertje een taakstraf van 180 uur had en mijn moeder dat zielig vondt en hem mee nam een weekendje Londen en in die periode werd hij even periode depressief en moest ik maar hem als voorbeeld zien dat hij er zonder hulp van af is gekomen en dat ik na jaren nog steeds depressief ben..
Die opmerking was echt zo verkeerd en heb toen haar een brief geschreven dat ze niet eens weet wie ik daadwerkelijk ben en dat ik ook geen fijne tijd heb met oplichters en dat ze mij ook wel mee mag nemen een weekendje weg, dan leer je je dochter ens echt kennen, dat gaf ik aan in de brief.
Ach ze had me toen ook geannuleerd dat ze in 2001 naar Turkije op vakantie gingen dus tjaa zal dat ook niet verwachten dat ze met mij samen een weekendje Londen zou doen..
Ik had toen Karma wel met ze mee gestuurd, want die hele vakantie hadden ze alleen maar pech.. ookal wist ik toen nog niks van Karma af, maar nu dus wel en al die pech wat ze hadden kwam doordat ze mij geannuleerd had, dus als ik mee was geweest, hadden ze die pech niet 😉
Ik heb dus ook besloten het niet meer te vieren afgelopen jaren want er kwam toch nooit iemand, dus kocht ik iedere dag voor mijn verjaardag een fles wodka en dan was ik tenminste wat vrolijker op mijn verjaardag
En ze gaf toen aan dat ik al meteen achterin moest omdat mijn broertje langere benen heeft dan ik, dus dan moest ik maar achter, wat een onzin is dat..
En toen ik achter zat bestond ik totaal niet meer..
Ze waren samen over allerlei onderwerpen aan het praten en over dat mijn moeder hem mee nam naar Londen enzo.. pfff
En zonder even te vragen een peuk op steken, zonder een raampje open te doen en niet eens even vragen of ik het erg vindt dat ze roken en dat voor maar een klein half uurtje in die auto..
Waarom dan een peuk moeten roken.. bah en echt flink aso
En dan ben ik weer iemand doe er niks van zegt alleen maar denkt van’ ik besta echt niet voor hun… pfff ik voelde me zo kut en eenzaam..
Pfff dit doet echt pijn..
Waarom?
Ik zakte gewoon bijna in toen dat gebeurde op de bree, kon me nog net inhouden… pfff
Ook toen mijn moeder ineens van mij af moest, toen ik 16 was en dat ze me op een dag naar mijn vader bracht.. en als mijn vader echt zo slecht zou zijn en je een goed verstand hebt dan breng je je dochter daar niet heen..
Ik heb toen ik achter de echte waarheid kwam van vroeger, mijn zus ook een flink lange brief gestuurd met wat ik van vroeger vond en de leugens van onze moeder en dat onze vader ook contact met haar wil en met mijn broertje en heb zelfs bewijs gestuurd naar haar en nog blijft ze mijn moeder geloven en ze gaf aan dat mijn vader misschien wel werkte, maar zijn mensen niet uit betaalde en dat ze in de plaatst daarvan seks konden krijgen met mijn moeder, dat gaf mijn zus aan…
Als dit echt zo was geweest dan ben je niet goed wijs om je dochter ineens daarheen te brengen..
Mijn moeder gaf altijd aan dat hij echt jarenlang in de bak zat en was hij even vrij en dan zat hij weer in de bak en later gaf ze aan dat hij dood was..
Mijn vader was toen verhuisd naar Ijsland en toen hij weer terug in Nederland kwam, moest hij eerst bewijzen dat hij nog wel leefde en dat hij echt die persoon was die dood was verklaard..
En als er geld inzat, haalde ze alleen dat eruit..
Wat totaal gelogen is want hij had gewoon goed werk en gewoon goed verdiende, dus leugens, leugens die mijn zus geloofde..
Triest dat ze zo in elkaar kan zitten, waarom?
Waarom doet ze dit haar kinderen aan..
Ze denkt dit alleen te doen om onze vader te treiteren, maar ze ziet niet in dat ze haar kinderen ook op deze manier beschadigd..
En ze dit doet voor haar zelf, want het is echt achterbaks wat ze doet..
Kinderen hebben allebei de ouders nodig.
Dit leven wil je niet..
Ik wil graag gelukkig door het leven, zonder het sombere..
Moe van al het strijden
Strijden al jaren tegen alle onrecht
En de schuld door mijn eigen moeder
En misschien dacht hij dat ik er ook toen nog te jong voor was om de waarheid te horen..
Nu mijn vader ernstig ziek is, vandaar dat hij begin dit jaar contact zocht, want misschien is het straks te laat en hij niet wil dat als hij er niet meer is dat hij nooit zijn verhaal heeft kunnen vertellen aan zijn kinderen..
Helaas willen mijn zus en broertje niks ervan weten, ook al heb ik het bewijs naar mijn zus gemaild, helaas wil ze het niet inzien, en is ze misschien bang mijn moeder kwijt te raken.. en hun een goeie band met haar altijd hebben gehad en ik niet..
Ook begin dit jaar, een week voordat ik de mail van mijn vader ontving dat het verhaal van vroeger heel anders in elkaar zit, was ik nog op mijn moeder haar verjaardag geweest, wel wat later dan haar normale verjaardag want de rest van haar familie was ik al klaar mee want die zien mij al liever niet vanwege de leugens die mijn moeder verteld over mij, want tjaa eerst had ze mijn vader die ze overal zwart maakte, later waarschijnlijk mijn stiefvader en toen moest ze iemand anders hebben om zwart te maken, dus dat was ik dus.. en die dag dat ik voor haar verjaardag kwam, gaf ze aan van en heb je weer contact met je vader? En toen gaf ze toch een blik van alsof ik toen al de waarheid wist over vroeger.. als ik het toen al wist was ik niet meer naar haar toegekomen en zeker niet met een plantje wat ik toen voor haar had gekocht..
Ik ben al een oude ziel en heb hiervoor al een hoop levens gehad
want ik weet dat je meerdere keren op aarde komt en elke keer weer wat moet leren, dat denk ik in ieder geval…
Mensen die in scheiding zitten: denk aan je kinderen, kinderen gaan voor.
Kinderen hebben beide ouders nodig!!