Hoe kun je een kind echt helpen in een vechtscheiding

Hoe kun je echt een kind helpen waar de ouders in een vechtscheiding belanden.
Zelf ben ik ook een kind van een vechtscheiding. Hoe voorkom je een vechtscheiding en wat kan er anders.

Ik ben nooit in gesprek geweest met jeugdzorg, raad van kinderbescherming en rechters.
Mijn zus hebben ze wel gesproken. Ze is 3,5 jaar ouder dan mij.

In de papieren staat duidelijk dat mijn zus dingen van mijn moeder moest zeggen. Het staat duidelijk in de inzage die ik heb ontvangen van de raad van kinderbescherming.

Tekst van “dat moest ik toch van jou zeggen”

Zo staat het letterlijk in de inzage van de raad van kinderbescherming.

Zus ingepraat door mijn moeder

Mijn zus is dus heel erg omgepraat door mijn moeder.
Broertje en ik zijn daar in tegen nooit gesproken als dat wel het geval zou zijn geweest, dan hadden ze al wel door dat er iets niet in de haak zou zijn geweest. In de papieren van 1994 is veel te lezen dat mijn moeder en zus veel aan het giechelen zijn over de situatie. Ze moest ook aangeven dat onze achternaam “de Vries” moeilijk is om uit te spreken.Hendriks is een makkelijker om uit te spreken.

Een paar jaar geleden vertelde mijn moeder dat ze er zoveel voor heeft gedaan om onze achternaam te wijzigen.. In de papieren werd aangegeven dat de kinderen dit zouden willen. Nee dat wilde wij niet! Mijn moeder wilde dit!
Ze was er zelfs boos over dat onze vader er achter was gekomen dat onze achternaam veranderd zou worden.  Gaf aan dat hij helemaal geen zeggenschap daarin zou hebben. Mijn moeder is echt niet goed in haar hoofd. Wij zijn ook zijn kinderen. Kinderbescherming ging akkoord met de naamswijziging.  Mijn vader dus niet. Vader heeft totaal geen rechten meer als ze in een scheiding belanden.

Instanties

Instanties hadden mij en mijn broertje ook moeten benaderen voor een gesprek.. Ook al waren we nog klein. Ze hadden dat echt wel moeten doen. Het had zoveel verschil uitgemaakt.
Mijn moeder deed ook alle gesprekken met de instanties wanneer mijn broertje en ik op school waren. Onze stiefvader was altijd aan het werk als er gesprekken waren met de instanties. Stiefvader hadden ze nog nooit gezien.

Als mijn broertje en ik wel waren gesproken door de raad van kinderbescherming dan hadden ze wel doorgehad dat onze moeder dus gelogen heeft tegen ons. Helaas pakte mijn moeder dit zo aan dat wij niet zijn gesproken door hun.

Jonge kinderen ook aanspreken door raad van kinderbescherming

Het is heel belangrijk dat kinderen ook gesprekken kunnen krijgen met een kinderbehartiger die er voor het kind is..
Dat er iemand mee denkt met het kind. De schade die je oploopt op psychisch vlak is behoorlijk groot..

Je hele leven lang kun je er last van houden.
Instanties zouden ook moeten weten wat belangrijk is voor een kind. Zoals opgroeien met beide ouders, ook al zijn de ouders gescheiden.. Elk kind heeft beide ouders nodig met opgroeien.
De ene ouder leert dat en de andere ouder weet het andere om je zo het leven te laten zien. dat je het leven aankunt. Als je zonder 1 van de ouders opgroeit, leer je niet alle dingen die je nodig hebt in het leven..
Dit weten de instanties ook, maar instanties zijn niet van die praktijk om kind echt te helpen. Nu is er de divorce challenge van het ministerie. Nu word de ouderverstoting nog niet aangepakt..
Dit is zo belangrijk dat dit eens aangekaart wordt..Vele verstoten ouders zijn er de dupe van en de kinderen die hebben daar het meeste last van..
Hierdoor heb ik mijn hele leven last van psychische klachten…
Ik heb dus eigenlijk levenslang..

Hoe kun je als ouder zo leven, dat je je eigen kinderen psychische leed veroorzaakt..

Daarom is het nu hoog tijd dat ouders in een vechtscheiding te zien krijgen wat de impact is op een kind, op jongere leeftijd en oudere leeftijd..
Zodat ze eens goed nadenken, waar ze mee bezig zijn

Auteursrechtelijk beschermd door Digiprove © 2023 Didi de Vries