Hoe mijn depressie tot stand is gekomen

Ik werd geboren in een niet fijn gezin.
Je hoopt dat je natuurlijk de beste ouders krijgt, die je maar zult wensen.  Helaas is dat niet altijd het geval.
Zo werd ik geboren in een gezin, waar mijn moeder al voordat wij werden geboren, al wist dat ze wraak zou nemen op onze vader.
Was 2/3 jaar toen mijn ouders gingen scheiden. Mijn moeder besloot dat op een of andere dag. De sloten op de deur werden meteen veranderd, waardoor mijn vader ook het huis niet meer in kon.

Voordat mijn ouders gingen scheiden, ging mijn moeder al een tijdje vreemd met de beste vriend van mijn vader.  Dat werd later mijn stiefvader.

psychische schade door vechtscheiding

Een scheiding, en zeker een vechtscheiding is niet goed voor een kind.
Ik heb echt hier vele psychische klachten aan over gehouden.
Op jonge leeftijd werd al vast gesteld dat wij alle 3 (mijn zus en broertje) al last hadden van psychische schade door de vechtscheiding van onze ouders.
Toen ik 2 jaar oud was, liep ik nog steeds niet, en praatte ook nog steeds niet.  Altijd ging ik schuivend met mijn billen over de grond toen ik klein was,  Zo kwam ik dus vooruit. Voor vele zag dat er wel grappig uit als je een peuter zo over de vloer ziet gaan.

Basisschool

Ik werd toen ook aangemeld bij een medisch kleuter dag verblijf.  Daaruit kwam uit dat ik op de situatie thuis reageerde, dat ik daarom niet ging praten, en ook niet ging lopen.
Zo zie je dat kinderen dus echt wel op een vechtscheiding reageren, hoe klein ze ook zijn.
Toen ik 4 jaar oud was, ben ik naar de zelfde school als mijn zus gegaan.
Mijn zus had astma en zat op een openluchtschool.. Een school voor zieke kinderen.
Volgens mijn moeder zou ik bronchitis hebben, ook al heb ik nooit last gehad van mijn longen.
Ik kreeg zelfde medicijnen als mijn zus. Volgens mij wilde mijn moeder  mij inlaten zien, dat ik ook ziek was. Kan namelijk niet herinneren dat ik ook ergens last van heb gehad. Een aantal jaar geleden vertelde mijn moeder, dat ik altijd verkouden was. Weet niet of dit ooit is uitgezocht door een arts.. ik denk het niet.

Vader wilde ons gewoon zien

Mijn vader wilde ons gewoon zien.  In het begin had mijn vader gewoon een bezoekregeling met ons. Helaas was mijn moeder dan met ons weg, en stond mijn vader voor een dichte deur. Een vriendin van mijn moeder deed ook wel eens de deur open en gaf aan dat we toen weg waren. Soms waren we wel thuis en stond onze vader voor de deur, omdat hij een bezoekregeling had. Ik was toen heel bang en verstopte me achter de bank, zodat mijn vader mij niet meer kon zien. Mijn vader liep toen naar de tuin en klom op het hek, om mij weer te kunnen zien. Ik verstopte me toen weer aan de andere kant van de bank, en dat ging nog wel een tijdje door. We kwamen ook onze vader in de winkelstraat tegen, waardoor we snel begonnen te rennen en zo zie ik ons een beddenwinkel inrennen en mochten via andere uitgang weer eruit.

trauma’s

Vele dingen wat ik heb meegemaakt als kind, zitten nog vers in mijn geheugen helaas.. Helaas deze nare trauma’s gaan niet zomaar weg, wat ik graag zou willen ,dat ik dit gewoon kon vergeten ,en dan verder met mijn leven zou kunnen gaan.
Deze trauma’s hebben mij wel gemaakt hoe ik nu ben..
Het heeft veel impact gehad in mijn hele leven..

Jaren somber door het leven

Ik kan niet echt herinneren dat ik echt vrolijk door het leven ben geweest. Altijd was ik wel somber.
Ook op de basisschool was ik nooit echt mezelf.
Denk dat ik toen al wel depressief was. Op vele foto’s is dat ook wel te zien helaas..
Ik was altijd wel goed in leren. Probeerde in het begin wel mijn best te doen.  De jaren erna werd dat steeds minder en minder..
Het presteren op school werd steeds minder..
Op school had ik ook niet veel vriendinnen. ik kon namelijk moeilijk contact leggen met andere klasgenootjes. Ook woonde we allemaal niet echt in de buurt van elkaar.  Mijn school zat in Haarlem, en ik zelf in Beverwijk woonde en met een busje naar school ging.
Heb ook vanaf kleins af aan al een laag zelfbeeld over mijzelf. Dat heb ik nu nog steeds helaas.
Ook  heb ik faalangst, bang om te falen met vele dingen. Angst om geen gesprekken te voeren, dit kwam mede ook doordat als ik thuis wat vertelde, dat er niet naar mij geluisterd werd. Als ik wat vertelde, keken ze mij aan alsof ik niet spoorde.

Pesters

Op de middelbare school in het eerste jaar kreeg ik ook faalangst training. Deze training werd op school gegeven. Ik kan van deze training niet veel meer herinneren.

Mijn schooltijd op de basisschool, en op de middelbare school was ik nooit echt mij zelf.. Vanaf groep 6 werd ik ook veel gepest. Dat heeft er ook flink ingehakt.

Als ik gewoon met beide ouders was opgegroeid, was ik veel sterker geworden dan ik al die jaren ben geweest.  Ik zou dan niet iemand zijn geweest die gepest zou worden.

Ik heb mijn vader in mijn jeugd gemist. Doordat ik mijn vader gemist hebt, heb ik niet alles kunnen leren in het leven. Een vader leert je namelijk sterker in je schoenen te staan in het leven.

Ik weet wel dat ik vroeger in mijn eigen wereldje zat. Een eigen wereld, waar alles gewoon goed zou zijn, dat hoopte ik..  Een fantasiewereld kun je het wel noemen.
Een wereldje zonder ellende, zonder trauma dingen te moeten meemaken.

psychische schade

De psychische schade in mij, kwam al dus vroeg in mijn leventje..

In papieren van de raad van kinderbescherming, was dat al op de leeftijd van 2/3 jaar oud.
Er word in de papieren beschreven dat alle 3 de kinderen psychische klachten hebben door de vechtscheiding van de ouders.

Mijn ontwikkeling liep heel langzaam, vanwege dat ik nog steeds niet praatte toen ik 2 jaar oud was en ook liep ik toen nog steeds niet. Dit bleek dus te komen door de scheiding.
Reageerde dus al op jonge leeftijd hierop.
Ook jaren later werd dit opgemerkt, zo zie ik er ook veel jonger uit, dan ik ben..
Gedraag me volgens vele ook jonger..
Hier baal ik flink van, kan ik ook erg boos over zijn, want zo wil ik niet zijn.
Ik wil niet jonger geschat worden.
Wil dat mensen zien dat ik als een volwassenen word gezien.
Nu bijna 32 jaar. Zo wil ik ook gezien worden. Niet als een 24 jarige

Sommige mensen vinden het juist fijn jonger geschat te worden. ik niet!
Als je 50 bent, en je word 40 geschat, ja dan is dat leuk om te horen. Nu niet.

Geen goeie jeugd door vechtscheiding

Ik heb dus niet de kans gehad om met beide ouders op te groeien. Niet kunnen meemaken hoe mijn vader echt zou zijn geweest.
Mijn vader heeft wel verhalen verteld, dat hij ons overal mee naar toe nam. Onze moeder daar in tegen nergens mee naar toe ging. Mijn moeder bleef gewoon thuis. Zelf was ik toen nog te klein om dat te herinneren.

Door het missen van mijn vader in mijn jeugd, heb ik ook vele hechtingsproblemen gekregen..  Kan moeilijk hechten aan iemand en de liefde geven die ik wil geven.  Vanaf jongs af aan is de band met mijn moeder ook niet goed. Ik kreeg niet de liefde die ik nodig had.

Relaties

Relaties aan gaan  is ook nog een heel gedoe. Helaas gaat dat vaak mis.

Meestal duren ze niet lang..
Langste relatie is 1,5 jaar geweest..
Bang om zelf fouten te maken in relatie..
Ook al denk ik dat ik het wel goed zou doen, maar ik kan ook niet lang met iemand opgescheept zitten. Ik geef dat dan ook wel aan als diegene weg moet, van het is nu tijd dat je gaat.

Flink beschadigd

Kinderwens zit er ook niet meer in..
Ik had altijd wel een kinderwens. Door de vele ellende is de kans groot, dat mijn kind ook psychische klachten zal ontwikkelen. Dat wil je een kind niet aan doen, want zelf ben ik dit behoorlijk zat. meer dan zat.

Je kunt wel zeggen dat ik door de vechtscheiding flink ben beschadigd..

Hierdoor ben ik dus depressief geraakt.
Weet ook dat het wel in de familie zit, want ik ken er zowiezo 2 familie leden van mijn moederskant die depressief zijn.  Ook mijn vader is depressief geweest.
Bij mijn vader kwam dit doordat mijn moeder mijn vader ook zijn leven als een hel heeft gemaakt.
Mijn vader heeft ook verschillende pogingen gedaan om zijn leven te beëindigen. Kreeg ons niet meer te zien en daardoor was het leven niks meer waard voor hem.

Depressies zitten helaas in de familie.

Heb een neef gehad die december 2014 zichzelf van het leven heeft beroofd.
Ben toen nog wel naar zijn crematie geweest, alleen ik was daar eigenlijk niet welkom.
Een oom van mij, een broer van mijn moeder is ook manisch depressief.

Weet ook dat mijn moeder haar moeder ook depressief was.
In 1978 is haar moeder overleden.
Ze bleek te zijn gevallen van de trap of dit daadwerkelijk is gebeurd, daar twijfel ik aan..
Mij werd altijd gezegd dat ze in het gekkenhuis zat.  Zo noemde ze dat vroeger.
Mijn moeder was 18 toen haar moeder is overleden.
Ik heb haar helaas niet levend gekend helaas. Denk dat ik een goeie band met haar zou hebben als ze nog leefde toen ik werd geboren. Zou wel herkenning in haar hebben gezien.

Weet wel dat ze bij me is op een of andere manier..

Al heb ik haar niet echt in leven gezien, ik voel wel dat ze een beschermengel is of iets..

Eenzaam

Ook het vele eenzaam zijn, maakt je ook niet echt heel vrolijk.
Alles in het leven alleen moeten doen.
Het strijden in het leven..

Ik weet als mijn ouders op een normale manier waren gescheiden, en ik gewoon een vader had in mijn jeugd, dan had ik gewoon een goed leven kunnen hebben..
En een mooi gezinnetje kunnen stichten..

Auteursrechtelijk beschermd door Digiprove © 2017 Didi de Vries