Mijn huisdieren

 

 

Mijn huisdierenIn juni 2012 kreeg ik mijn eigen woning in Beverwijk. 3 juli 2012 was de eerste dag dat ik in mijn eigen huisje ging slapen. Ik ben meteen toen op marktplaats gaan zoeken voor een kat in huis.

Zaterdag 7 juli kon ik meteen al een kat in Heemskerk ophalen. Een kitten van 8 weken oud.

 

 

En toen had ik mijn eigen huisdiertje..

Fritsie.. O wat was ik blij.

Eindelijk mijn eigen huisdier.

Ik had wel nog 2 ratjes op dat moment, maar die leven vaak maar een jaar of 2 en katten kunnen wel ouder worden.

januari 2013 was Fritsie ontsnapt en half februari werd ik toen door iemand anoniem gebeld, en die gaf aan dat haar zoontje had gezien dat een oudere man een dode kat had gevonden. De man had zonder nadenken hem met een schep, zo in de container gegooid.  Ee jongetje van een jaar of 10 had dat gezien, en vertelde dat zijn moeder. Ik heb veel flyers opgehangen in de omgeving, en toen werd ik dus gebeld, en die moeder vertelde dus wat haar zoontje had gezien.

De volgende dag ben ik naar die man gegaan, die dus de kat in de container had gegooid.

De man dacht totaal niet na en gaf aan ook geen telefoon te hebben, was bij een klein oud 2 de hands winkeltje, waar de kat toen op straat lag.

Ik heb de man verteld dat mensen dus opzoek gaan als hun huisdier vermist is, en dat dit heel erg is dat de man niet de dierenambulance heeft gebeld. Ook al had hij geen telefoon. Hij had ook bij iemand aan kunnen bellen, om te vragen of ze de dierenambulance dus konden bellen.

Een maand vermist

Op een zaterdag toen ik net wakker was, gaf mijn gevoel aan dat ik even op de site moest kijken van de dierenambulance.

Ze hadden echt net een foto geplaatst van een kat die in Velsen noord was gevonden. Ik zag meteen dat het Frits was. Ik heb meteen gebeld en ben meteen die kant opgegaan. Het was duidelijk mijn Fritsie.

Ik was zo blij, en vertelde ook het verhaal wat mij was verteld, van de kat die in de container was gegooid.

Voor mij gelukkig dat het mijn kat niet was.  Voor de andere eigenaar van wie die kat was, is dat echt verschrikkelijk. Ik ben wel rond gaan kijken op de sites van vermiste dieren in de buurt.  Er was toen ook een kat vermist een paar straten van mij vandaan. Ik heb die mensen toen een mail gestuurd, met het verhaal, en dat ik bang was, dat het dus hun huisdier zou kunnen zijn.

Ik heb daar verder niks van gehoord, maar wilde het toch melden, anders blijven ze naar hun huisdier zoeken, die helaas niet meer terug zal komen.

 

Februari 2013

Ik had in die tijd van de vermissing, geen hoop meer dat Frits terug zou komen.  Ik besloot toen om te kijken bij dierenasiels voor een andere kat, want het alleen zijn, was gewoon niet fijn..

In het asiel in Alkmaar mocht ik een oudere kat van 16 gratis meenemen. Ze gaven aan dat ze nierklachten had en speciaal voer nodig had.

En daar was Katja.

Ze kwam meteen al op schoot, en kwam meteen bij me op bed slapen..Mijn huisdieren

Het voelde voor haar meteen goed, en ook voor mij ook..

Katja was een hele stevige kat toen ik haar mee nam naar huis.

2 jaar lang heb ik haar kunnen verzorgen.

10 april 2015 moest ik haar helaas laten gaan..

Ze was op. 18,5 jaar oud heeft ze mogen worden..

Het gemis blijft..

Mijn huisdieren

Dit was haar laatste dag, een paar uur voordat ik met haar naar de dierenarts ging, om haar te laten inslapen.. Ze was helemaal vermagerd en at niet meer.. Ze was duidelijk op. Ik hoopte de nacht van donderdag op vrijdag dat ze zelf zou gaan, maar toen ik de volgende ochtend wakker werd, en ze er nog was, wist ik dat ik wel de dierenarts moest bellen. Ze wilde ook al alleen zijn, op een kamertje die ik alleen voor mijn was heb, waar geen katten mogen komen.. Daar wilde ze zijn..

Alleen zonder dat de andere katten haar lastig kunnen vallen..

Mijn lieve Katja wat mis ik jou zeg..

 

Minous

mijn huisdieren

Maart 2013 kreeg ik ook Minous.

Ik las dat haar baasje was overleden, en 1 kat er nog bij kon wel. Ze zou anders naar het asiel gaan.

Dus toen had ik 3 katten in huis.

Fritsie, Katja en Minous.

Minous was een hele bange kat en kon echt niks met haar.

Het was echt heel zielig. Ik heb zoveel geprobeerd om het voor haar goed te krijgen, dat ze het naar haar zin zou krijgen.

Uiteindelijk besloot ik haar naar dierenthuis in Almere te brengen. Ik had al contact met hun en ik zou alles gaan regelen dat ze goed gekeurd zou worden dat ze ook daar mocht wonen..

Op een avond toen ben ik op de grond gaan zitten bij de eettafel, waar Minous toen onder zat, en ben tegen haar gaan praten en vertelde haar dat ik haar weg zou doen, en dat ze dan naar  dierenthuis in Almere zou gaan, waar nog meer katten zoals haar zitten, vanwege het bij mij thuis gewoon weg niet ging..

Iets in haar sloeg om en werd ineens een heel chillende kat in huis..

Ook werd ze maatjes met de andere katten.

Mijn huisdieren

Ineens van een hele bange en angstige kat, naar een heel chillende kat.

Ik heb toen weer contact opgenomen met dierenthuis, en aangegeven dat ze toch mag blijven..

Vertelde dat ze helemaal om is geslagen, en nu gewoon een hele chillende kat is geworden.

 

 

Jazzy

Juni 2013 nam ik Jazzy als kitten er nog bij.

Toen waren er 4.Mijn huisdieren

2 jaar lang is het allemaal goed gegaan met 4 katten in huis..

Frits een Katja lagen vaak samen bij elkaar.

Na het overlijden van Katja heeft Frits het langste er last van gehad, dat ze er niet meer was.

Katja was met alle katten in huis bevriend.
Ze kon met allemaal overweg.

Jazzy en Katja

Mijn huisdieren

 

 

Katja en Minous

Mijn huisdieren

 

 

 

 

 

 

Verandering na overlijden Katja

Na het overlijden van Katja, was de sfeer in huis met de katten niet te genieten.

Minous was weer helemaal angstig en ze bleef maar blazen en blazen.

Katja was de oudste altijd van alle katten in huis, en nu moesten de andere gaan uitvechten wie de baas in huis zou worden.

Helaas kreeg Minous nergens de kans voor wegens dat Jazzy liet zien dat ze de baas in huis wilde worden.

De jongste van de 3 wilde de baas in huis worden.

Uiteindelijk heb ik met pijn in mijn hart Minous weggedaan.

Ik heb toen besloten samen met mijn ex, dat hij haar in huis nam.

Toen was het nog mijn vriend. Ik wist niet of Minous zou gaan veranderen als ze bij hem in huis zou gaan wonen.

Ben zo blij dat het een goeie oplossing was, want ze is nu een hele lieve rustige kat geworden, en slaapt ook bij hem.

Hier bij mij thuis heeft ze dat nooit gedaan.

Ik heb er toen wel goed aangedaan, om haar bij hem in huis te doen..

2 maanden na het overlijden had ik Minous ook niet meer in huis.

Van 4 katten, naar 2 katten in huis.

Mijn huisdieren

 

 

 

 

 

 

 

Willempie de zwerfkat

En dan hebben we Willempie.

 

Hier zijn verhaal:

Willempie heeft jarenlang gezworven op straat..

Ik wist in het begin niet dat hij een zwerfkat was, dacht dat hij wel gewoon een huis had, met een lief baasje..

Helaas bleek dat niet zo, en toen ik dat door had, probeerde ik hem als mijn kat te zien..

Het duurde wel een hele lange tijd dat hij mij steeds meer vertrouwde.

Het werd winter en ik kreeg van stichting zwerfkatten in Amsterdam een isobox voor Willempie.

Deze had ik op mijn balkon gezet, zodat hij lekker warm kon slapen, en waar hij ook veilig is..

In het begin als ik hem zag in de isobox en ik naar het balkon ging, rende hij er weer snel uit en sprong op het rand van balkon en nam zo snel mogelijk het trappetje weer naar beneden..

Hij bleef nog een tijd mensenschuw..

Afentoe kon ik hem wel aaien, maar snel begon bij te blazen..

26 januari 2016 mocht ik Willempie gratis laten helpen bij stichting zwerfkatten in Amsterdam.

De week ervoor mocht dat ook al, toen had ik hem wel gevangen, maar toen ontsnapte hij alsnog, dus een week later ging het gelukkig wel goed..

Onderweg ben ik tegen hem gaan praten, dat het wel goed komt en dat hij me moet vertrouwen..

Daar aangekomen in Amsterdam en ik hem weg had gebracht had ik het wel moeilijk, ook al was het een zwerfkat, je voelt je toch schuldig bij dat beestje, van wat er aan zal komen.

Einde van de middag konden we hem weer ophalen, en heb hem toen een nacht nog binnen gehouden, dat werd ook aangeraden, ook al wilde hij meteen de zelfde dag alweer naar buiten.

Willempie

Volgende dag is hij weer naar buiten gegaan en ondertussen had ik de isobox onder mijn balkon gezet, aan andere kant van mijn huis..

De weken erop lag hij Mijn huisdierenvaak daar te slapen en bracht  daar zijn eten..

Ik kon de weken erop wel merken dat zijn gedrag begon te veranderen.. Als het heel erg koud was en veel regen, dan kwam hij wel binnen. Ik hield hem wel alleen, vanwege dat hij flink onder de vlooien zat. Ik gaf hem wel iedere maand vlooienmiddel en ontwormingskuur dat liet hij gewoon toe.

je kon steeds meer zien aan hem dat hij zich op zijn gemak ging voelen.

Sinds begin mei 2016 heeft hij echt besloten in huis te treden. Willempie werd al door Fritsie geaccepteerd buiten, dus dat zat wel goed. Jazzy accepteerde hem in het begin niet, maar uiteindelijk is dat wel goed gekomen..

Alle drie de katten slapen bij me op bed. S Ochtends is Willempie die me wakker maakt..

Zo mooi om te zien.

Jarenlang moeten zwerven en nu eindelijk zijn gouden mandje.

Hij geniet eindelijk van een normaal katten leventje, zoals dat hoort.

Mijn angst

Sinds dat Fritsie is weggelopen in 2013 heb ik een soort angst gekregen.

Bang dat ze niet meer de weg weten, en angst dat ze onder een auto komen, of dat ze ergens vast komen te zitten.

Willempie is het ook gewend om buiten te zijn, maar afgelopen winter was het ook te koud en, gaf ik hem aan dat het nu echt te koud is buiten, en ik vertelde hem als het weer mooi weer is dat hij wel weer naar buiten mag en kan.

Willempie is als het mooi weer gewoon lekker buiten en geniet van het weer.

Mijn huisdieren

S’avonds als het donker word vind ik het fijn, als ze gewoon weer binnen zijn.

Meestal is Willempie 3/4 uurtjes buiten en komt hij weer binnen. Afgelopen 30 maart weigerde hij om binnen te komen. Hij bleef wel in de buurt, maar wilde gewoon niet binnen komen.

Ik zit dan gewoon niet lekker thuis, en ben dan erg gestrest als 1 van de katten niet binnen is.  Ik liep heel vaak rondjes die dag buiten om hem binnen te krijgen.. Het werd donker en meneertje was nog niet binnen.

Ik werd alleen maar meer en meer gestrest. Ik had die dag ook al een aantal huilbuien gehad, niet vanwege hem, maar dat ik echt een rotdag eigenlijk had.

Rond kwart voor 11 s avonds ging ik nog 1 keer rondkijken of willempie binnen zou komen. Nadat ik bijna weer bij mijn huis was, zag ik hem onder een auto zitten. Eindelijk dacht ik, nu kan ik hem met wat brokken lokken en hem makkelijk pakken.

De duim

Toen ik heb had, gebeurde er iets verkeerds met mijn duim.. Meteen had ik flinke pijn aan mijn duim, en liet hem gelijk los.. pff wat baalde ik hiervan, dan heb je hem en dan gaat er iets mis..

Ik ben gewoon door gegaan, want hoe het ook wendt of keert, de kat moest binnen komen, want ik ben pas weer rustig als de kat binnen is..

Uiteindelijk moest ik wel stoppen met zoeken, want de pijn werd te veel, en ben ik uiteindelijk maar naar de huisartsenpost gegaan.  Samen met mijn bovenbuurman, die wilde mij wel brengen met de auto.

De arts twijfelde of het zwaar gekneusd of gebroken zou zijn. Hij had het ingetapet, en gaf aan dat het de volgende ochtend al minder zou zijn. Dat bleek niet zo te zijn.

Nadat ik terug kwam van de huisartsenpost was ik zo moe dat ik ben gaan slapen en willempie maar buiten heb laten slapen in de hoop dat hij de volgende ochtend wel binnen zou komen.

Ik had al weer vroeg de wekker gezet, om te kijken of meneertje binnen wilde komen.

Via de app om het weer in de gaten te houden, las ik dat het zou gaan regenen, dus de ochtend weer flink in de stress.  Een uur later ben ik weer naar buiten gegaan en zat meneertje rustig onder mijn balkon, en kon ik hem zo pakken.

Veilig binnen

Eindelijk was hij weer veilig binnen en ik, ik was eindelijk weer rustig in me zelf..

Ik hoop dat mijn angst wel een keer weg gaat, als de katten buiten zijn, want hun voelen dat ook echt wel aan, en dan komen ze juist niet terug.

Mensen uit de buurt die mij zien zoeken, zeggen ook wel tegen mij van ze hebben het goed bij je, dus die komen echt wel terug hoor..

Toch blijft die angst iedere keer weer als de katten buiten zijn..

Uiteindelijk na een week heb ik toch foto’s laten maken van mijn duim, want de pijn in mijn duim was gewoon niet goed, en gelukkig is het niet gebroken.

Wel zwaar gekneusd, maar dat komt wel weer goed.

 

Mijn huisdieren

 

 

 

 

 

Digiprove sealAuteursrechtelijk beschermd door Digiprove © 2017 Didi de Vries
Een gedachte over “Mijn huisdieren”
  1. Hoi Didi, ik herken je angst voor de katten nadat er één kwijt is geweest. Ik heb jaren katten gehad en sinds er 1 doodgereden is vreesde ik voor de rest. Nu woon ik sinds een paar jaar nog met één hele leuke en blije kat, Kukel. Ik woon op een ongunstige plek om haar buiten te laten, dus die hou ik mooi binnen. 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.