Het grote levensverdriet

 

Het grote levensverdrietHet grote levensverdriet. Als kind zijnde hoop je dat je de liefde krijgt die je nodig hebt. Helaas was ik het mikpunt van mijn moeder. Mijn zus en broertje waren perfect voor haar. De liefde die ik nodig had kreeg ik niet. Waarom? Ik lijk op mijn vader. Ik denk dat mijn moeder daarom mij liever niet als haar dochter had. Als klein kind kon ik al niks goeds doen.

Familie van mijn moederskant keken mij ook altijd vreemd aan.. alsof ik niet helemaal goed was. Mijn moeder vertelde een keer tegen mij dat ze niet wisten hoe ze met mij om moesten gaan. Hoezo dat? Ik ben niet anders dan andere. Ik ben zo gemaakt, door mijn moeder.

Mijn moeder vertelde dat ik gehandicapt zou zijn, en autistisch en anders dus dan andere. Dit bleek niet eens zo te zijn. In de papieren van de inzage van raad van kinderbescherming gaven ze aan dat ze vroeger vermoedens hadden, maar dat bleek uiteindelijk niet zo te zijn.

En als dat wel zo zou zijn, is daar ook hulp voor. En er zou ook hulp zijn voor de ouders hoe je met zo iemand dan om kan gaan.

Ik snap niet dat een ouder zo iets kan zeggen jaren lang tegen vele mensen over haar eigen kind. Waarom deed ze dat? Wilde ze aandacht hiermee? Wilde ze mij voor schut zetten bij familie en kennissen en ook  de drumband waar ik lid was vroeger. Zelfs daar vertelde mijn moeder zulke verhalen. in 1989 bleek al dat ik dat niet was. Was toen een meisje van 4 jaar. Jaren later waren die verhalen van mijn moeder. Ik kan er niet bij dat een moeder zoiets kan doen en vertellen over haar eigen kind.

Liefde had ik zo nodig

Het grote levensverdrietHet grote levensverdriet. Ik voelde me ook niet welkom thuis. Niks goeds kunnen doen. Wil je wat vertellen, kijkt ze je aan alsof je niet spoort. Alleen op de wereld, zo voelde ik mij als klein kind thuis in huis. Een eigen wereldje had ik. Een wereld waar alles goed is. Ik weet wel dat ik op de basisschool het altijd wel kon vinden met de juffen en de meesters.  Ik weet dat ik in groep 3 nog liefde zocht bij de juffen, omdat ik het thuis niet kreeg.. en je toch liefde nodig hebt.

Van mijn stiefvader kan ik vrijwel niks herinneren hoe het in huis was met hem. Alleen zie ik hem nog gewoon in de stoel zitten, toen mijn moeder dus op en zomerdag in de tuin werd geslagen. Dat moment zie ik nog voor mij.

Verder kan ik in die tijd met mijn stiefvader niet echt meer wat herinneren.

Ik kan ook niet echt herinneren dat hij veel thuis was. Na ja ik zat ook hele dagen op school. en kwam pas altijd vaak na 16.00 thuis van school.

Zo ook de dag dat ik uit huis moest, en gedumpt werd bij mijn echte vader.  Klopte gewoon niet. Ik was totaal het probleem niet. Het was zo duidelijk dat mijn moeder mij gewoon weg niet in huis wilde hebben. Ook het moment dat ik toen in Den haag op straat zwierf nam ze mij niet in huis terug.

Mensen de mij kennen zien mij ook als een rustig persoon. Ik zie mij zelf ook al jaren als een rustig iemand.  Ben geen persoon die ruzie met mensen wilt maken.

LEF

Ook toen ik in februari zomaar op bezoek ging zie verhaal LEF . 

Ik wilde toen verhaal halen bij mijn moeder, maar ik slaagde er niet in vanwege mijn moeder op een manier aan het praten was, dat het allemaal aan mij lag, dat het contact ook verbroken is ect. Wilde dat mijn zus toen ook de waarheid zou inzien en horen.

2 weken later kwam ik mijn moeder toen op straat tegen en toen liet ze zich even gaan. Vertelde ze dat ze al in de buurt word gezien als takkewijf. (zijn haar eigen woorden) Alsof mensen in de buurt weten we mijn moeder is.  Vroeger werd ik gezien als raar kind door mijn moeder.. Hoe ik mij daaronder voelde dat doet haar niks.. Nee alleen maar haar eigen dat ze volgens haar gezien word als takkewijf.

Alleen maar aan haar zelf denken hoe het voor haar is. Je eigen dochter zo behandelen alsof het niks is en maar een vreemd kind is dat doet haar niks.

Hoe kun je zo over je eigen dochter denken..  En nu boos zijn dat ze gezien word als takkewijf..

Op dat moment dat ze dat aangaf en midden op straat tegen mij toen tekeer ging, sloeg ik dicht. Ik kon gewoon niks zeggen en liet het gewoon weer op mij afgaan.. Net als vroeger..

Broertje en zus

Mijn broertje en zus waren perfect voor mijn moeder en dat zijn ze nog steeds. Ze blijven ook nog steeds bij hun keuze en willen hun vader nooit in de armen sluiten. Het bewijs wat ik heb, willen ze nog steeds niet inzien. Ze hebben allebei ondertussen kinderen die ik hierdoor niet zie. Een geboortekaartje van mijn broertje nooit gehad.Naam van het kind weet ik nog steeds niet. Geboortedatum precies weet ik ook niet.

Het grote levensverdriet

 

Ik vroeg mijn zus op whatsapp of ze kan vragen of ik een geboortekaartje ect krijg, zodat ik weet hoe het kind heet en wanneer het geboren is. Kreeg geen reactie van mijn zus. De volgende dag vroeg ik wat ik misdaan heb. Ik kreeg dus als antwoord dat ik hun allemaal uit elkaar heb willen ontwrichten. Dat wilde ik absoluut niet. Wilde dat hun ook de waarheid in zouden gaan zien. Dat ze uiteindelijk een keuze konden maken om contact te krijgen met hun vader. Daar hebben ze ook recht op. Ze willen absoluut niet de waarheid in zien. Bang om hun moeder kwijt te raken waarschijnlijk. Dat is niet mijn bedoeling. Wilde dat onze vader hun ook in de armen kon sluiten.

Hun namen gebruik ik niet. Zo heb ik nu ook de tekst waar de namen van hun staan, ook veranderd in zus en broertje.

Het grote levensverdriet

 

Ik kan me er zo boos over maken de laatste weken dat ik de kinderen niet zie van mijn zus en nu ook het kind van mijn broertje. En dat allemaal door onze moeder, die onze vader verstoot van ons en dit nu gewoon doorgaat. Zelfs de vriendin van mijn broertje heeft mij geblokkeerd. Ik wilde via haar weten wanneer het kind geboren is,omdat ik ook tante weer ben geworden. Het mocht niet zo zijn.

 

Feestweek

Vorige week was het ook feestweek hier in Beverwijk en meestal ga ik donderdags altijd naar de harddraverij als dat er is. Ik weet dat mijn moeder daar ook altijd te vinden is. Het was dus beter dat ik niet daar ben gaan kijken, want mijn woede was behoorlijk. Zo erg dat ik haar wel wat aan kon doen. Vandaar dat ik maar niet daar heen ben geweest! Wat kan ze veel aanrichten. De woede die  bij mij nu laatste weken op komt omdat ik nu weer tante ben geworden en de kinderen niet zie..  Ik snap ook heel goed de woede van mijn vader, dat hij ons jarenlang niet zag. Je gaat eraan kapot. Zelfs ik dat ik mijn neefjes en nichtje niet zie.

Ik ben een heel rustig persoon zelf, maar hierdoor kan je flink agressief worden. Ik hoop dat ik mij in kan houden als ik haar tegen zal komen!!

 

Mijn zus geeft aan dat ik iedereen uit elkaar wilde hebben. Ze te ontwrichten van elkaar!! ontwrichten dat heeft onze moeder gedaan. Ontwrichten van onze vader! nu ontwricht ze mij van mijn zus en broertje en hun kinderen!

Ze komen echt niet uit hun gehersenspoelde wereld. Ze zijn zulke naïevelingen! het gaat om hun vader.

Kinderen horen niet te kiezen voor een ouder!!

 

 

 

 

 

 

Digiprove sealAuteursrechtelijk beschermd door Digiprove © 2017 Didi de Vries
Een gedachte over “Het grote levensverdriet”
  1. Hi Didi,
    Heel herkenbaar. Je beschrijft heel nauwkeurig het gedrag van een narcistische ouder.
    Die zoeken altijd een kind als zondebok uit en projecteren hun eigen negatieve eigenschappen op jou.
    De andere kinderen moeten dan loyaal aan haar zijn zoniet dan kan hun positie veranderen in die van de zondebok.
    En ja zij willen niet in die positie komen. Dus hun overlevings mechanisme is mee doen met moeder en ja ze doen alsof jij gek bent.

    Als je gaat naar de site van het verloren zelf dan zul je hier waarschijnlijk veel in herkennen.
    Ook beschrijf je jou vermogen om goed te functioneren buiten het systeem.

    Sterkte Didi hiermee
    Groetjes Nel

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.