Eenzaamheid na emotionele verwaarlozing

 

Eenzaamheid na emotionele verwaarlozingEenzaamheid na emotionele verwaarlozing. De laatste weken krijg ik steeds wat herinneringen terug van mijn jeugd. In mijn jeugd werd ik verwaarloosd door mijn moeder. Waarom ik nu de herinneringen ineens terug krijg weet ik niet. Ik denk dat ik onbewust nu alles aan het verwerken ben van mijn jeugd. Als kind zijnde kreeg ik niet veel aandacht van mijn moeder. eigenlijk helemaal niks. Zo viel ik bij mijn moeder niet eens op. Ik zat altijd stil in de kamer. Zat in mijn eigen wereldje werd mij verteld. In de papieren van de raad van kinderbescherming was ook te lezen dat mijn moeder totaal geen kijk naar mij had, en dat ik alsmaar alleen zat..

Zo weet ik nog toen ik een jaar of 3/4 jaar oud was en achterop zat bij mijn moeder op de fiets dat mijn voetje tussen de spaken kwam. Als je voelt dat er iets tussen de spaken komt dan stop je en dan weet je gevoel dat het voetje van je kind er tussen zit. Mijn moeder trapte door. Zo lag mijn voet helemaal open. Het zag er niet best uit en moest toen zelfs in het gips.  Hoe kun je je eigen kind pijn bezorgen.. Hier kan ik echt niet inkomen om zoiets bij je eigen kind te doen.

Waarom deed mijn moeder dit? Mijn moeder vertelde in de omgeving en bij de drumband waar ik lid van was dat ik autistisch zou zijn en gehandicapt zou zijn. Dit allemaal was ik niet eens. Waarom vertel je de omgeving dat er dingen mis is met je kind wat niet zo is. Wou ze dat ik zielig werd gezien. Wat was haar doel hierin.

Moeder

Eenzaamheid na emotionele verwaarlozingDe emotionele verwaarlozing. Als kind zijnde moesten we ook om de zoveel tijd langs de huisarts voor een controle of zo.  Ik weet niet waarom mijn moeder dit deed. Als je ergens last van heb dan bel je pas om een afspraak te maken lijkt mij. Waarom wilde mijn moeder dat dan om de zoveel tijd. Mijn zus en broertje en ik moesten dan langs met onze moeder. Ik vraag me dit behoorlijk af waarom ze dit dus deed.

Mijn moeder zag niet wanneer ik liefde nodig had en als ik wat vertelde luisterde ze niet of keek me aan of ik niet helemaal goed was. Zo zie ik ons aan tafel zitten en mijn zus en broertje vertellen hun dag en wil ik wat vertellen en dan kijkt ze je aan alsof je gewoon niet spoort.

Als kind voelde ik me al van kleins af aan niet begrepen door mijn moeder. Ze liet je inzien dat je niet goed bent. Mijn moeder vertelde dat ik anders zou zijn en de familie niet wist hoe met mij om te gaan.  Zo kwam de familie ook niet eens meer op mijn verjaardag. Ik ben in de winter jarig, dus de meeste zijn dan niet op vakantie, dus ze konden wel komen. Mijn zus en broertje zijn in de zomer jarig en daar kan het zijn dat familieleden dan op vakantie zijn, maar daarbij kwamen ze gewoon wel als ze dan niet op vakantie waren.

Eenzaam

Eenzaamheid na emotionele verwaarlozing. Ik voelde mij jarenlang niet welkom in het gezin.. Voelde mij behoorlijk eenzaam hierdoor. Je wilt er ook bij horen in het gezin. Doordat mijn zus en broertje wel de perfecte kinderen waren van mijn moeder zien hun niet in dat onze moeder in onze jeugd veel ellende heeft aangebracht eerst met onze vader te ontnemen. Hun zien dat onze moeder goed heeft gehandeld. Hun blijven onze vader haten. Ze zien niet dat ze jarenlang zijn gehersenspoeld. Ik snap mijn zus en broertje dat hun nooit in hebben gezien dat onze moeder het op mij heeft gemunt. Hun waren de perfecte kinderen van haar, dus die zien onze moeder als een goeie moeder en niet als de persoon die ik omschrijf hoe ik behandeld ben door haar.

Mijn emoties werden niet gezien. Ik was gewoonweg niet welkom daar leek het heel erg op. Wat kan je als kind gedaan hebben om niet gezien te worden in het gezin, dat vraag ik me vaak af. Heb ik als kind zijnde wat verkeerds gedaan waardoor mijn moeder mij zo behandelde.  Hierdoor belanden ik ook  in mijn eigen wereldje. Een wereldje waar alles wel goed zou zijn.

Eenzaamheid na emotionele verwaarlozing

Eigen woning

Ook toen ik mijn eigen woning kreeg in 2007 vroeg ik vaak of mijn moeder gewoon eens gezellig op de koffie wilden komen net als mijn zus die heb ik ook vaak gevraagd. Elke keer kwamen ze niet. 1 keer kwamen ze samen toen ik net mijn eigen woning had en waren binnen 5 minuten weg. Ze kwamen kijken naar mijn huisje toen ik vroeg of ze koffie of thee wilden hebben, keken ze elkaar eerst aan of ze dat wel wilden doen. Uiteindelijk namen ze thee en ondertussen hielden ze hun jas aan. Binnen 5 minuten was de thee op en weg waren ze weer.

Dit was zo pijnlijk moment.. Dit was ook de enige keer dat ze bij mij thuis waren geweest. Heb meerdere malen gevraagd of zee wat vaker wilde komen. Ik kom bij hun ook gewoon op visite, waarom komen ze dan niet bij mij dat is zo een pijnlijk iets.

Wat is de reden dat ze nooit wilden langs komen? Ik word niet als een dochter beschouwd en ook niet als zus. Ze zien mij niet een persoon die in het gezin hoort en past.

Gevoelens

Eenzaamheid na emotionele verwaarlozingVroeger wist ik ook niet hoe ik mijn gevoel moest uiten doordat ik al geen aandacht kreeg en liefde die ik nodig had niet kreeg. Hierdoor heb ik nog steeds problemen om mijn gevoel te uiten. Zo kan ik mij zelf moeilijk accepteren hoe ik nu ben. Zie blog: Mijn grote frustratie 

Op de basisschool probeerde ik liefde te krijgen van de leraren.. klinkt raar misschien maar ik voelde me tenminste bij de leraren wel veilig. In groep 3 was toen een juf die ik heel erg mocht en waar ik toen hoopte op liefde te krijgen. Ik vraag me wel af of de school door had dat ik  thuis niet goed werd behandeld door mijn moeder en geen liefde kreeg. Ze wisten wel dat mijn ouders in een vechtscheiding zaten, en dat mijn moeder dus slachtoffer ervan was. Dit bleek de dader te zijn van de vechtscheiding dat hebben ze in ieder geval niet ingezien.

 

Je wilt geliefd worden door mensen en dat deed ik dus op de basisschool.

Als je thuis niet geliefd word, zoek je het ergens anders.

Onzekerheid

Door geen liefde te krijgen in het gezin als kind zijnde raak je ook erg onzeker. je voelt dat je niks waard bent en vanwege totaal geen steun te krijgen denk je ook dat je niks zult bereiken. Werd mij ook verteld door mijn moeder dat ik nooit iets zou bereiken.  Ik was ook niet mooi volgens mijn moeder. Ze vond mijn eigen broertje een lekker ding en gaf vaak aan welke mensen wel mooi waren zoals bekende zangeressen. Ik kreeg totaal geen complimentjes van mijn moeder. Ze deed het erom om mij zo onderuit te halen.

Wat was haar doel om mij zo onderuit te halen? Je wilt toch het beste voor je kinderen? Was mijn moeder erop uit om mij zoveel onzekerheid in het leven te geven.

Door het vele onzekerheid werd ik ook veel gepest op school. Door mijn thuissituatie dat er niet naar mij werd geluisterd en naar wat ik echt nodig had kon ik ook niet echt goed voor mij zelf opkomen. Dat had dus de consequenties op school waardoor ik heel erg werd gepest op school.

 

Blokkades

In de periode dat ik in Lelystad woonde had ik op internet gezocht naar iemand die reiki kon. Ik kon toen een keer langs komen voor een reiki behandeling. Dat was ergens in 2010. Ik had mij aangemeld vanwege dat ik wel eens geesten om mij heen had. In die periode had ik daar veel last van. Bang ben ik daar niet voor hoor.   Ik had haar toen beetje verteld wat ik zag. Als kind zijnde zag ik al geesten. Zo kan ik me herinneren dat ik een keer tegen mijn moeder vertelde dat er een man  in de kamer stond. Achter de kast en dat me moeder niemand zag staan, maar er was duidelijk een man te zien.

Uiteindelijk begon ze met reiki en ze voelde bij mij nog onverwerkte verdriet. Ze vertelde mij dat het niet verstandig was om door te gaan met reiki. Ik baalde daar toen flink van want wilde graag een hele behandeling met reiki.

Ik moet dus eerst mijn traumatische gebeurtenissen verwerken.

Dit kan dus met EMDR als dat op een goeie manier word gegeven.

De eenzaamheid

Eenzaamheid na emotionele verwaarlozingAls kind voelde ik me vaak eenzaam. Op de middelbare school toen ik werd gepest werd de eenzaamheid meer en meer. Werd uiteindelijk depressief.

Thuis werd ik niet gehoord of gezien door mijn moeder. Ik was niet goed voor haar. Werd niet serieus genomen als ik wat aangaf. Ik spoorde niet! De zondebok ook wel in het gezin.

Door de jaren heen heb ik veel problemen met het leggen van contacten met leeftijdsgenootjes.  Ik had dus ook heel weinig echte vriendinnen.. Er altijd alleen voor staan.

Depressies na depressies, mensen die bevriend waren raak je kwijt.

Ik werd door niemand begrepen. Mijn moeder gaf aan dat ik een schop onder mijn kont nodig had. Ze had geen gevoel voor iemand die depressief is.  Op een dag vertelde mijn moeder dat mijn broertje een korte periode van een paar weken ook depressief was en dat ik hem maar als voorbeeld moest gaan zien..

Mijn moeder vertelde de omgeving dat ik niet helemaal goed was en liet zich de bezorgde ouder zien. Ze wilde hiermee denk ik aandacht. Bij familieleden vertelde ze dat ik blijkbaar een heel slecht kind ben en roddelt vele leugens over mij. De hele familie van mijn moeder haar kant zien mij dan ook als een slecht persooon.

Zo was ik 3 jaar geleden bij de levende kerststal in Beverwijk gaan kijken en op een gegeven moment stond een broer van mijn moeder met zijn vrouw zowat naast mij en ik vroeg hoe het met ze ging en weg waren ze..

Ze zien je dus echt als een heel slecht persoon.

Eind 2014 was ook een neef overleden van mij en ik was toen ook niet welkom op de crematie van hem.  Toch ben ik toen heen gegaan, want kwam niet voor hun, maar voor mijn neef die was overleden.  Zie link Niet welkom

Wat heb ik misdaan als kind zijnde

eenzaamheid na emotionele verwaarlozingIk heb mij echt vele jaren afgevraagd wat ik verkeerd heb gedaan, waarom mijn moeder mij zo heeft behandeld. Waarom gaf ze mij geen liefde en negeerde ze mij als ik iets vroeg. Dat ik op mijn vader lijk innerlijk weet ik maar al te goed. Was het daarom dat ze mij niet als haar dochter behandelde.

Waarom waren mijn zus en broertje wel perfect?

Wat hebben hun wat ik niet heb?

Zullen mijn zus en broertje ooit inzien dat ze jarenlang zijn voorgelogen? Hun hebben nooit de kans genomen om contact te zoeken met hun vader. Nooit de andere kant van het verhaal willen horen en zien. Ik heb namelijk het bewijs in huis, en dat willen ze niet eens inzien. Hun waren de perfecte kinderen van onze moeder en zien daarom niet in dat onze moeder mij jarenlang als zondebok heeft laten zien. Hun zelf hebben een goed leven in het gezin gehad denken ze. Ze zullen altijd blijven inzien dat onze moeder goed gehandeld heeft in de vechtscheiding!

Ooit hoop ik dat mijn zus en broertje het wel ingaan zien wat onze moeder heeft aangericht!

 

 

 

Digiprove sealAuteursrechtelijk beschermd door Digiprove © 2017 Didi de Vries
11 gedachte over “Eenzaamheid na emotionele verwaarlozing”
  1. Hi Didi,
    Heel herkenbaar.
    Je hebt het goed beschreven zo als je moeder handelde.
    Waarom ? Een narcist heeft een zondebok nodig hierop projecteerd zij al haar slechte eigenschappen op.
    Dus eigenlijk het wat je zegt ben je zelf principe.
    Door dit te zo te doen hoefde zij zelf geen verantwoordelijk heid te dragen voor haar eigen negatieve gedrag.
    Had zij jou en de andere kinderen in haar macht.
    Een narcist neeft ook meerderee gezichten van daar dat de andere kinderen andere ervaringen hadden.
    Toch weten ze heus wel wie zij is. Zij hebben immers heus wel gezien hoe jij behandeld werd en wordt.
    Daar zit nou net het venijn. Als zij niet met haar mee doen en haar leugens in stand houden dan bestaat het gevaar dat
    Ze zelf in de rol van zonde bok terecht komen.
    Ik hoop dat emdr therapie wat voor jouw kan betekenen.

    Wat mij geholpen heeft is inzicht in het familie systeem. Vervolgens mijn eigen leven daar buiten op te bouwen.
    Met andere woorden hoe verder weg het familie systeem hoe beter ik mij voel. Er is vast wel iets waar je goed in bent of waar je talent voor hebt. Focus je daar op. Het familie sysyteem gaat niet veranderen. Kun je niet verhuizen naar een gebied waar je geen familie hebt? Fysieke afstand helpt. Bovendien heeft je familie daar geen invloed en kan daar niet kwaad over je spreken.
    Mijn therapeut vertelde dat ik waardering of het onrecht boven tafel krijgen los moest laten.

    Wens jou sterkte en kracht toe Didi.
    Groetjes Nel

    1. Hoi Nel,

      Als ik uit bewind ben ga ik ook opzoek naar een andere woning in andere woonplaats.. Ik wil hier ook echt wel uit Beverwijk. Beverwijk is de plek waar alle ellende ook is..
      Het leven is hard…

  2. Lieve Didi, het lijkt wel of je mijn jeugd beschrijft. Behalve dat mijn ouders nog bij elkaar waren. Ik was zestien toen ik het huis uit ging en een half jaar later zijn ze gescheiden. Ik was de zondebok en de bliksemafleider. Toen ik er niet meer was om de schuld te geven, kregen ze bonje met elkaar. Ik was lui, slecht, lelijk, egoistisch, niemand zou ooit van me houden. Mijn broertje was het geliefde kind en is nu zelf marcist. Mijn moeder is GZ psycholoog, dus ik kreeg ook allerlei diagnoses. Op school werd ik gepest omdat.ze me rare kleren aantrok. Mijn familie denkt nog steeds dat ik gevaarlijk ben. Dom kunnen ze me niet meer noemen, want ik ben twee keer Cum Laude afgestudeerd. Maar mijn moeder heeft ze wijsgemaakt dat ik een potentiele moordenaar ben. Ze hebben nooit naar me omgekeken. Ik heb een heleboel zgn adoptiemoeders gehad als volwassene. Daarmee heb ik geleerd hoe het ook kan. Nu ben ik vijftig en heb geen moeder meer nodig. Ik heb wel zo wat kunnen inhalen. Ik heb helemaal geen familie meer en dat is maar goed ook. Ik ben zelfstandig en vrij en ik heb mijn vrienden. Ook jij kan nog gelukkig worden. Dat geloof ik echt!

    1. ik was opgenomen in Castricum vanwege een zelfmoordpoging (duin en Bosch) en toen belde mijn moeder op dat ze dacht dat ik bij haar had ingebroken.. ik ben nooit zo geweest. Mijn broertje is vaak opgepakt voor zijn 18de en moest vaak voor halt werken en met een taakstaf van 180 uur vond ze hem zielig en nam ze hem mee een weekend mee naar Londen. Je doet het toch zelf dat je uiteindelijk een taakstraf krijgt, maar ja hij was haar moederskindje en die kunnen alles doen en dat is niet erg. Ik was niks waard en zou niks kunnen ook. Ze heeft ook altijd gezegd als ik kinderen zou hebben dat ze wel weg worden gehaald.. ik heb altijd voor een andere kinderen gezorgd alsof het mijn eigen kinderen waren.. ik zal echt wel een goeie moeder zijn..

  3. Hallo Didi,
    Wat een pijn draag jij bij je. Waarom dit allemaal jou overkomt zal je waarschijnlijk nooit begrijpen. Ik wens je toe dat je een nieuw begin zal maken en het verleden kan verwerken. Sterkte ?

  4. Beste Didi,

    Wat verschrikkelijk wat je hebt meegemaakt.
    En hoe sterk ben jij dat je er nog bent, ondanks al die vernederingen.
    Je hebt een bijzondere kracht in je, dat kan niet anders.

    Het valt me op dat je heel veel in beelden schrijft.
    Je schrijft ook: “Zat in mijn eigen wereldje werd mij verteld”.
    Was dat ook zo? Hoe ervoer jij dat zelf? Welke beelden zag je dan?

    En mensen die gemakkelijk innerlijke beelden hebben en krijgen, zijn vrijwel altijd gevoelige mensen.
    Als die beelden prachtig zijn, dan gaan die mensen door een hemel.
    En als die beelden angstaanjagend zijn, dan gaan ze door een hel.

    Met vriendelijke groet,
    Tura

  5. Hoi Didi,

    Ik heb het al eens gezegd maar wat ben je moedig! Het is alsof ik het verhaal van mijn zoon lees, en ik ben hier de ‘verstoten ouder’ langzaam krijgen wij weer contact, hij is inmiddels uit huis geplaatst door de Raad en we krijgen de kans om de band op te bouwen.

    Aangezien hij (14) hetzelfde heeft meegemaakt en nog meemaakt vanuit vaders kant, vind ik het erg moeilijk om het verkeerde te zeggen, heb jij misschien tips hoe ik hem het beste kan steunen?

    Met vriendelijke groet,

    Bianca Jansen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.