Mijn moeder had geen kinderen mogen krijgen!

 

Mijn moeder had geen kinderen mogen krijgen!Volgende maand is het de week tegen kindermishandeling. De week is van 20 november tot 26 november 2017. Je hoort meer in die week over fysieke mishandeling en niet over de geestelijke mishandeling. De emotionele verwaarlozing waar ik mee te maken had word vaak niet gezien door jeugdinstanties. of wel gezien en laten ze dit toe en doen alsof het er niet is. Ook in de media hoor je weinig over de emotionele mishandeling. Tijd dat deze kant ook meer gezien gaat worden!

Mijn hele persoonlijkheid is jarenlang onderdrukt door mijn moeder en nu nog steeds. De emotionele mishandeling is de geheime geweld op kinderen. Kinderen hebben hier levenslang last van.

Mijn hele leven heb ik al een laag zelfbeeld en ben ik erg onzeker over mijzelf. Faalangst om met alles te falen.. Vele jaren al depressies en de vele eenzaamheid waar ik mee te maken heb.

Als klein meisje kreeg ik al geen aandacht van mijn moeder en door de verwaarlozing bleef mijn motorische ontwikkeling achter. Zo liep ik nog niet en praatte ik nog steeds niet toen ik 2 jaar oud was.

Ik kwam toen terecht op een medisch kleuter dagverblijf in Aerdenhout. De conclusie was dat ik op de situatie reageerde in huis. In de papieren van de raad van kinderbescherming geeft mijn moeder ook aan dat ik altijd in een hoekje zat en ik totaal niet opviel.. (misschien viel ik wel op, maar negeerde ze mij toen) Zat altijd in mijn eigen wereldje. Ik kreeg totaal geen aandacht en liefde die ik als kind nodig had.

Het niet perfecte kind van mijn moeder.

Mijn jeugd was een hel. Als kind zijnde wil je geliefd worden door je ouders en er ook bij horen.  Ik kon niks goeds doen bij mijn moeder. Ik was niet mooi genoeg en dat werd mij ook duidelijk gezegd. Kreeg te horen welke mensen wel mooi waren en zelfs mijn broertje noemde ze een lekkerding.  Ik werd altijd naar beneden gehaald waardoor ik erg onzeker werd en nu nog steeds.  Ontwikkelde een heel laag zelfbeeld.

Iedereen waarmee ik omging werd gezegd dat de mensen niet goed zijn.. Zo kreeg ik iedere keer te horen dat die personen niet deugen. Ik had al weinig vrienden, vanwege ik hierdoor ook moeilijk contact kon maken met leeftijdsgenoten. En had ik iemand waar mee ik omging, dan hoorde ik wel dat ze weer niet goed waren.

Mijn zus en broertje waren wel perfect. Waarom was ik niet perfect voor haar? De periodes dat ik elders woonde in het land, wilde ik altijd weer richting mijn moeder, om het contact weer goed te krijgen. Ik miste mijn hele leven een moeder en toch hoop je ooit dat ze er voor je is en je toch de liefde krijgt die je van haar verwacht.

Mijn zus en broertje zien onze moeder dus niet op de manier hoe ik behandeld ben door haar. Hun zien haar als de perfecte moeder.  Ik zie mijn moeder als een narcist. Wij waren in het bezit van onze moeder. Zo ziet mijn moeder mijn zus en broertje als perfect. Ik was in haar ogen waardeloos.

Lees ook : Eenzaamheid na emotionele verwaarlozing

Hoe ouder ik werd, hoe erger het thuis werd en mijn moeder mij n mijn examenjaar te dumpen bij mijn biologische vader. Had mijn vader toen al meer dan 10 jaar niet meer gezien en mijn moeder heeft jaren aangegeven dat mijn vader dood was.

Eerst was mijn vader agressief en zat mijn vader voor allerlei dingen in de gevangenis. Mijn vader wilde ons ook vermoorden en dan word je bij hem op een dag gedumpt.

De stoornis

Mijn moeder heeft een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Iedere mens heeft wel wat narcisme, maar mijn moeder heeft de ziekelijke vorm ervan.

Mijn moeder leeft alleen voor zichzelf en denkt niet aan andere. Ze leeft in een soort fantasiewereld waarin alle behoeftes van de narcist moeten worden voldaan. Geen inlevingsvermogen voor andere waardoor ze gaat manipuleren. Mijn moeder houdt veel van aandacht. Zo wil ze overal gezien worden.

Mijn moeder kan ook geen relaties aanhouden. Zo liet ze dat inzien bij mijn vader, maar ook bij mijn stiefvader. De relatie met mijn stiefvader heeft ook 10 jaar geduurd. Van mijn zus kreeg ik te horen dat mijn stiefvader ook een zak was en alles verkeerd deed net als mijn biologische vader.

Het ligt altijd volgens mijn moeder aan de mannen! Hierdoor is ze nu al jaren alleen en ze zal ook niemand meer tegen gaan komen. Ze zal namelijk nooit inzien dat het aan haar ligt. Het realiseren ervan dat kunnen deze mensen niet en als ze het wel inzien dan zullen ze de hulp niet willen hebben.

Kind van een narcistische ouder

Als kind zijnde kon ik in de ogen van mijn moeder nooit iets goeds doen. Gaf ik wat aan dan keek ze me aan alsof ik niet spoorde. Ze verzon ziektes de ik niet eens had. Waarom? Ze wilde een zwarte schaap in het gezin hebben. Overal kreeg ik de schuld van en ook al gaf ik aan dat ik het niet was kreeg ik toch de straf ervoor. Mijn gevoel kunnen uiten bij mijn moeder als ik dat nodig had kon niet.  Ze was ook niet in mij geïnteresseerd over mijn toekomst want ze gaf altijd aan dat ik niks zou bereiken. Als ik kinderen zou krijgen zullen die uit huis worden gehaald.. Dit gaf ze al aan tegen mij.

Waarom? Ik zal echt de beste moeder zijn die er maar kan zijn.. Weet door haar hoe het totaal niet moet!

Ik weet dat ik op een dag de onrecht niet meer aankon en ik een keukenmes pakte en mijn moeder wat aan wilde doen. Was toen een jaar of 14. S avonds kwam toen de huisarts langs en kreeg toen dipiperon voorgeschreven.  Heb dat nooit genomen. Mijn moeder bleef mij me zitten tot ik het had genomen, maar voordat ik het nam, had ik het pilletje al in mijn sok gedaan. Ik deed alsof ik het toen nam en ging naar buiten. Buiten gooide ik dat toen weg.

In mijn jeugd had ik echt vaak de liefde nodig! Ik was ook niet mooi genoeg. Kreeg altijd te horen welke mensen wel mooi waren..

Hierdoor ga je ook echt veel twijfelen over jezelf.. Vaak denk ik al dat ik het toch net goed doe met bepaalde dingen. Denken dat je het toch wel fout doet..

jaren later

Ook jaren later was het duidelijk dat ze niks om mij gaf. Iedere dag belde ze met mijn zus en had ze elke dag contact met mijn broertje. Mij belde ze nooit op! Hun hadden gewoon een voordeur sleutel van het huis van onze moeder. Ik niet. Ik moest altijd aanbellen.

Op een dag werd ik gebeld door mijn moeder en toen gaf ze aan dat ik had geprobeerd om bij haar in te breken. Wat moet ik in haar huis! Op dat moment was ik ook opgenomen in Castricum en ik ben totaal niet zo om bij mensen te gaan inbreken. Ik heb nooit zoiets gedaan. Hoe ze erop kwam dat ik dat zou doen, dan denkt ze echt zo slecht over mij.

Vaak heb ik ook gedacht van als ik dood in huis zou liggen, hoelang het zou duren voordat ik gevonden zou worden.

De gevolgen dat ik te maken had met een narcistische ouder merk je ook echt pas als je volwassen bent. Ik kon in mijn jeugd mij niet goed ontplooien en daar heb ik nu nog steeds last van. Ben te beschadigd in mijn persoonlijkheid en dat heeft vele gevolgen gehad in mijn ontwikkeling.

Hoe ik behandeld ben door mijn moeder zag ik wel in dat mijn moeder echt nooit kinderen had moeten krijgen.  Ze was niet geschikt en vaak zien instanties niet dat kinderen op deze manier worden mishandeld.

#ikkijknietweg

Aankomende maand hoop ik dat met de campagne #ikkijknietweg dat ze eens naar deze manier kijken naar kindermishandeling.

Vaak hoor je dat kinderen onterecht uit huis worden gehaald,  en kinderen die echt hulp nodig hebben die worden niet uit huis gehaald, daarom hoop ik met mijn verhaal dat ze eens inzien dat ze echt kinderen gaan helpen.

Kinderen die emotioneel worden mishandeld die hebben echt hulp nodig.

Ook kinderen die echt worden mishandeld en doe alsjeblieft aan waarheidsbevindingen.

Ik heb levenslang van de gevolgen dat jeugdinstanties niet aan waarheidsbevindingen hebben gedaan!

Als jeugdzorg goed werk had gedaan, had ik een betere toekomst gehad!

Digiprove sealAuteursrechtelijk beschermd door Digiprove © 2017 Didi de Vries
Een gedachte over “Mijn moeder had geen kinderen mogen krijgen!”
  1. Knuffel, het is erg jammer dat kinderen te laat hulp krijgen als de ouder zelf haar gebrek niet erkent.
    Zelf ben ik een moeder die inzag dat ze niet goed bezig was. Helaas zelf misbruikt, mishandel en verwaarloosd… wat ik doorgaf aan mijn kind. Ik heb meerdere malen bij jeugdzorg aan de bel getrokken, bij ggz en overal werd er gezegd dat het kwam door de adhd-ocd bij mijn zoon. Tot zijn 16e doorgemodderd. En op een dag sloeg hij terug. En het opende mijn ogen. Ik moest zelf ook in therapie. Tot vorige maand heb ik keihard aan mijn trauma gewerkt. Echter mijn zoon ben ik nu kwijt. Hij is boos, terecht! Het had zo anders kunnen zijn als instanties meer dan de mens kijken ipv naar de shit die in hun boeken staat.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.