De blauwe maandag

Aankomende maandag is het de deprimerendste dag van het jaar.. Ook wel blue monday genoemd.. Sinds 2005 is dit bedacht door de Britse psycholoog Cliff Arnall.

Ik zelf vind dit beetje onzin dat deze dag bestaat en dat deze dag in de wereld is gekomen. Mensen die echt depressief zijn, zijn dat niet 1 dag maar vaak veel langer en soms wel jaren.. Er moet namelijk veel meer bekendheid komen over mensen die depressies hebben.

Het is wel goed dat er meer bekendheid komt over depressies en wat het doet met mensen. Zo heb je aankomende maandag het depressiegala in Den Bosch. Vorig jaar werd dat gehouden in Amsterdam en was ik daar zelf ook bij aanwezig. Dit jaar gaat dat niet lukken ook vanwege de afstand wat niet te doen is.

Ik vecht al sinds 2002 tegen de vele depressies. In 2002 werd het vastgesteld. Ik was al vele jaren daarvoor al depressief. Mensen die nooit depressief zijn geweest weten echt niet wat het in houdt. Vele mensen in je omgeving laten je barsten en zo sta je er vaak ook nog alleen voor. Mensen denken vaak dat je je aanstelt en dat je maar een schop onder je kont nodig hebt.

Ik kreeg een aantal jaar geleden te horen van mijn moeder toen ik nog niet achter de waarheid van mijn ouders was, dat ik mijn broertje maar als voorbeeld moest gaan zien die een paar weken depressief zou zijn geweest en er zelf uit is gekomen. .

Mijn moeder werkt in de zorg, dan zou je toch eigenlijk wel beter moeten weten ook over mensen die psychische ziektes zouden hebben hoe je daarmee om zou moeten gaan. Niet dat deze mensen dan anders zijn, want we zijn niet anders door onze depressies.

Depressie

We zijn gewoon normale mensen alleen zijn we vaak somber en hebben vele dagen dat we ons bed niet meer uit willen komen. Huilbuien om de kleinste dingen. Terugtrekken en je het liefste opsluiten voor de buitenwereld. Het verlies van het leven krijgen en suïcidale gedachten hebben. Het niet meer willen om te leven.

Zo gaat mijn leven al behoorlijk lang. Schamen doe ik mij er niet meer voor.

Ik weet waardoor dit allemaal is gekomen en ik had gewoon een gelukkig leven kunnen lijden als mijn ouders niet in een scheiding terecht waren gekomen. De vechtscheiding van mijn ouders heeft een flinke impact gehad op mijn psychische gesteldheid. Daarom ben ik nu ook bezig om mijn verhaal te delen zodat andere kinderen deze ellende bespaard blijven als ouders in een vechtscheiding komen.

Op dit moment zit ik al een aantal weken niet echt heel goed in mijn vel.. Woede uitbarstingen en vele slaapproblemen. Vele uren wakker liggen, piekeren om van alles en nog wat en dan kwam er weer een huilbui aan. De tijd van het jaar is dat ook wel hoor.

Half december heb ik daarvoor ook een afspraak gemaakt bij de huisarts en kreeg toen ook oxazepam 10 mg voorgeschreven. 1 tot 2 keer per dag mag ik dus een tablet van 0.5-1 tablet zo nodig. Helaas gaat het wat sneller op dan het voorgeschreven staat. Ik neem helaas meer dan wat voorgeschreven staat op een dag en ik moet dat nu ook gaan minderen, maar ik merk wel dat ik het ook echt wel nodig nog heb.

Gelukkig krijg ik het nog voorgeschreven dus das wel fijn. Ik slaap gelukkig weer beter want soms sliep ik maar 3 uurtjes en dat was gewoon niet goed meer.. Heb nu behoorlijk slaap in kunnen halen.

16 jaar vechtend al tegen de vele depressies

Eind 2016 had ik mij aangemeld bij de levenseindekliniek omdat ik het zo zoveel jaren echt zat begin te raken om zolang al te moeten strijden tegen de vele sombere strijd in dit leven. Het werd niet goed gekeurd om euthanasie te kunnen krijgen op mijn psychische gesteldheid. Ze gaven wel aan dat ze het wel begrijpen. Er word mij gezegd dat het leven ook leuk kan zijn.. Ja dat snap ik. De meeste mensen zijn dat ook, maar er zijn ook mensen die zoveel strijd hebben tegen vele nare depressies en andere psychische ziektes dat het leven ook niet meer waardig is. Waarom mogen wij dan geen euthanasie. Mensen met psychische klachten kunnen ook uitbehandeld zijn. Mensen die uitbehandeld zijn met kanker en andere nare ziektes kunnen wel euthanasie krijgen, maar mensen die jaren psychische lijden moeten maar blijven leven in deze maatschappij.. Dat is toch krom?

Hoelang moet een patiënt die psychisch lijdt nog lijden in deze maatschappij?

Mensen die eenzaam zijn leven korter

Door mijn depressies die ik de jaren door heb ben ik veel mensen kwijt geraakt. Ze weten namelijk niet hoe ze met je om moeten gaan. Zo sta ik er erg alleen voor en voel ik mij vaak eenzaam..

Door de emotionele verwaarlozing van mijn moeder voel ik mij ook eenzaam en daar heb ik al eerder een blog over geschreven die je hier kunt lezen.

Mensen die vaak eenzaam zijn sterven eerder dan normaal. Voor mij is dat wel een fijn idee dat ik zowiezo eerder zal sterven. Het klinkt heel naar om dit te zeggen, maar ik zou het dus niet erg vinden dat ik dus eerder zal sterven. Ik had ook gehoopt vorig jaar dat ik hulp zou krijgen van de levenseindekliniek en dat ik afgelopen jaar euthanasie zou krijgen. Ik wil niet voor een trein te hoeven springen of van een flat af springen. Wil andere geen trauma bezorgen hiermee. Na de afwijzing van de levenseindekliniek baalde ik dat ik mijn rijbewijs niet had en geen auto. Ik zou dan met snelle vaart tegen een boom aan zijn gereden..

Blog op eenzaam.nl

Werk

Ook werken gaat lastig als je psychische klachten hebt. Ik heb tot eind 2008 wel betaald werk gedaan en was ik ook gewoon fulltime aan het werk. Ik liet toen nooit zien aan de omgeving hoe het met mij echt ging. Hulp vragen dat deed ik niet. Ik weet nog dat ik afspraak bij de huisarts had en die aangaf dat ze me wel kon helpen en ik nog aangaf dat er niks was waarvoor ik hulp nodig zou hebben. Blijkbaar zag de huisarts er doorheen.

Dit jaar zit ik al 10 jaar zonder betaald werk en ik zie het eigenlijk ook niet meer gebeuren dat ik ooit betaald werk zou kunnen gaan doen en dat het blijft met alleen vrijwilligerswerk.

Heb een aantal jaren de overblijf gedaan op verschillende basisscholen. Eerst in Lelystad waar ik toen woonde en daarna een basisschool hier in Beverwijk. Dat was heel leuk werk en ook best kon dat zwaar zijn. Kleine kinderen die zeggen gewoon alles en de wat ouderen kinderen die erg brutaal waren daar kon ik helaas moeilijk tegen op af en toe. Die kleuters dat was altijd echt geweldig, hun opmerkingen die ze gewoon zeggen.. Ik was ook altijd de liefste juf werd mij gezegd van ze.. zo leuk dat mis ik nu wel.

Ik werk nu als vrijwilliger in een verzorgingshuis dat is ook zeker heel mooi werk en heel dankbaar werk. De ouderen zijn altijd weer heel blij als je er bent en dan activiteiten met ze doet.. Ook dat kan zwaar zijn want je krijgt toch een band met die mensen en het komt natuurlijk vaker voor dat als je komt die persoon is overleden. Dat is vaak schrikken, ook al weet je dat dat gebeurd..

Hemelen?

Afgelopen vrijdag was ik met wat ouderen aan het sjoelen en 1 oudere vrouw van 92 vroeg een andere oudere die naast haar zat dat ze wilde gaan hemelen en of ze mee wilde met haar. De vrouw gaf aan dat ze het genoeg vond en dat het haar tijd is dat ze mag gaan hemelen. Ik gaf aan dat ik wel met haar mee wilde gaan om te hemelen.. Die vrouw heeft mijn verhaal van rtlnieuws gelezen dus wist van mijn verhaal af.

Ik gaf aan dat ik het echt meende wat ik aangaf. Dan hoor je wel haar zeggen je bent nog jong. Ik zeg ja dat klopt maar als je eenzaam door het leven moet en niet gelukkig bent en vele jaren depressief rond moet dwalen hier op deze aardbol is dat niet haalbaar als ik nog vele jaren zo moet doorlopen en denkend dat ik nog een jaar of 70 door zou moeten..

Kinderen

Voor mij hoeft dat echt niet meer. Ook al heb ik een kinderwens wat sterk word afgeraden. Steeds meer hoor ik van mensen dat ik beter geen kinderen zou moeten gaan nemen. Ook krijg ik te horen dat ik dat gewoon moet doen en mensen geven ook aan dat ik echt wel een goeie moeder zal zijn. Ik weet dat ook dat ik dat wel goed zou doen, maar ook heb ik een angst gevoel vanwege mijn vele depressies dat ik dan ook in een depressie kan raken als het kind er zal zijn. Heb vaker van dat soort verhalen gelezen en dat maakt mij toch wel een beetje een angst dat dat mij ook zal overkomen.

Door mijn vele depressies in mijn hele leven heb ik ook kans dat ik het overbreng op mijn kind en dat wil je je kind ook niet aandoen..

Strijden tegen alle onrecht

De afgelopen jaren dat ik ook achter de waarheid kwam van mijn ouders ben ik ook actief geweest om dit allemaal aan te kaarten. Vele ouders die worden verstoten van hun kinderen gaan namelijk door een hel en het ergste dat kinderen vele psychische schade oplopen. De schade waar ik dus mee rond loop dat wil je gewoon niet. Door de vele psychische klachten neem je bewindvoering zodat hun alles voor je regelen en die maken juist een zooitje van je financiën, waardoor je nog meer in een isoleer raakt.

Ga je begeleid wonen doen zodat je daarna op je zelf kunt gaan wonen. Je komt bij zorginstellingen terecht die alleen maar uit zijn op geld en je verder laten rotten. Via mijn pgb maakte ze mij zieker dan ik zou zijn. Zo zou ik eigenlijk in een rolstoel zitten en overal iemand bij nodig zou hebben. Ik zou 24 uur per dag hulp behoevend zijn.  Hier kregen ze flinke geldbedragen voor per maand en hulp dat was er nooit.

Alles vecht ik aan tegen de onrecht wat me is overkomen.  Zo heb ik me veel ingezet voor de andere jongeren die ook daar in de zorginstelling woonde en die ook werden opgelicht door de zorginstellingen.

Met de ellende van de bewindvoering vecht ik al jaren aan. Vele bewindvoerders blijken zo te werken. Vele duizenden mensen worden door de bewindvoerders gedupeerd.

Alleen maar strijd in mijn leven

Zo ben ik bezig met tv opnames over ouderverstoting bekender te maken. Afgelopen maand ben ik daar mee bezig geweest en daar gaan ze nu iets moois van maken. wanneer dat te zien is daar heb ik nog geen datum over. Zodra ik weet wanneer dat zal zijn, zal ik dat zeker doorgeven. Zal dan ook aangeven welke zender en waar je het online kunt gaan zien.

Ook ben ik een paar jaar geleden veel actie geweest omtrent de pgb fraude door zorginstellingen en dat die echt miljoenen frauderen en gewoon vrijuit gaan en gewoon weer opnieuw een zorginstelling kunnen beginnen via de KvK. Het is zo krom hier in Nederland dat dat kan.

Net als tegen de onrecht wat bewindvoerders je aandoen heb ik veel strijd voor gestreden. Vele mensen die juist meer hulp nodig hebben vanwege psychische klachten, de onderbedeelde onder ons worden juist extra gedupeerd door deze mensen. Vele hebben het vaak niet door dat ze vaak worden gedupeerd. Zeker jongeren die in zorginstellingen zitten zijn vaak de slachtoffer van dit soort praktijken.

Doel in dit leven

Blijkbaar is dat mijn doel hier op aarde om alle onrecht aan te pakken, maar of ik een gelukkig mens ben en mijn leven echt fijn is nee.

Nee gelukkig ben ik zeker niet. Ik doe mijn dingen die ik moet doen en ik strijd tegen alle onrecht.

Ook ben ik voor dat mensen op een normale manier uit het leven kunnen stappen met euthanasie.

Zelf werd mijn euthanasie verzoek geweigerd toen ik dat eind oktober 2016 had aangevraagd. De aanvraag snappen ze wel en ze hoopten met andere medicatie dat het wel beter zou gaan.. Ik heb toen geen andere medicatie gehad. Ik snap ook dat het best heftig is om van medicatie te gaan veranderen… In die periode kwam ik ook nog terecht in een burn-out vanwege ik toen van allerlei kanten hulp kreeg. Vele gesprekken met psycholoog en gesprekken met de huisarts en van een maatschappelijke werkster. Er werden via de maatschappelijke werkster allemaal cursussen aangeboden waar ik aan deel moest nemen..

Uiteindelijk zijn we op een rustige manier gaan beginnen met de cursussen want het duurde uiteindelijk nog heel lang voordat de cursussen begonnen.

Er word ook aangegeven dat het leven leuk kan zijn, dat geloof ik ook wel, maar als je al vele jaren jaar in jaar uit vele zwaardere depressies hebt gehad is het eens genoeg.

In 2015 heb ik ook meegewerkt aan een documentaire over jongeren die euthanasie willen en ik hoop dat de wet gaat veranderen dat jongeren en jong volwassenen die psychische jarenlang hebben moeten strijden ook euthanasie kunnen krijgen. Ik zet me daar ook voor in..

Scheiding ouders

Eind dit jaar wil ik mijn boek klaar hebben over de impact van de vechtscheiding van mijn ouders. In dit boek deel ik mijn ervaringen en hoe het leven in mijn jeugd is geweest en wat je als ouders anders kunt doen en hoe kinderen vele leed kunt besparen. Hopelijk gaat dat lukken en hoop dat er dan een betere wet is voor mensen zoals mij die euthanasie wens hebben vanwege het vele lijden door psychische klachten.

De scheiding heeft mij levenslang gewoonweg kapot gemaakt. Ouders moeten eens inzien wat ze hun kinderen aandoen. Als mijn moeder mijn vader niet had verstoten bij ons dan had ik gewoon een goed leven kunnen lijden. Kinderen zijn loyaal naar beide ouders. Je wilt het beste toch voor je kinderen waarom dan je eigen kind je andere ouder ontnemen.

Dat jullie samen niet meer verder kunnen dat moeten jullie samen een oplossing voor vinden, maar kinderen scheiden niet van de ouder.

Auteursrechtelijk beschermd door Digiprove © 2018 Didi de Vries