Kinderboek : Don’t Make Me Go Back Mommy. slachtoffers van satanische pedofilie

Don’t Make Me Go Back Mommy “Don’t Make Me Go Back Mommy” is een kinderboek dat in 1990 werd gepubliceerd door auteur Doris Sanford. Volgens zijn beschrijving:

”De woorden van de tekst en de items en situaties geïllustreerd zijn gebaseerd op maanden van intens onderzoek naar de aard en praktijk van satanisch ritueel misbruik. Elk kind dat ritueel is misbruikt, zal het belang van dit verhaal erkennen.”

Het boek vond vooral zijn weg naar professionals in de geestelijke gezondheidszorg, schoolbegeleiders, ouderorganisaties en steungroepen. De samenvatting op de achterkant van het boek luidt:

“Als de vijfjarige ouders van Allison een verandering in haar gedrag thuis beginnen te zien, zoeken ze professionele hulp voor haar. Ze stellen dat Allison en de andere kinderen ritueel zijn mishandeld in het kinderdagverblijf. Zo begint Allisons herstel door middel van counseling en ouderlijke bevestiging dat het niet haar schuld was, dat ze kostbaar en geliefd was, en dat ze haar zouden beschermen.

Het boek

Hoewel dit boek waarschijnlijk bedoeld was om kinderen te helpen tekenen van satanisch ritueel geweld (SRA) te herkennen en te identificeren, is het niettemin een van de engste kinderboeken die ooit zijn geschreven. Het boek is geschreven in codes en bevat symbolen die alleen SRA-slachtoffers kunnen herkennen, waardoor het een angstaanjagende ervaring is om het voor niet-slachtoffers te lezen.

Zoals vermeld in andere artikelen, is SRA een kerncomponent van Monarch Mind Control. Daarom weerspiegelt dit boek verschillende aspecten van mind control, zoals drugsgebruik, mindgames, ritueel misbruik, satanische ceremonies, enzovoort. We zullen een paar pagina’s uit dit boek laten zien.1 Deze pagina verwijst naar het “magische sap” dat door de leraar wordt gegeven, wat suggereert dat kinderen op de kleuterschool dronken zijn.

De afbeelding toont witte konijnen in een kooi, die worden uitgebeeld door de kinderen zelf. Bovendien kunnen deze konijnen worden gebruikt om kinderen te laten zien wat er zou gebeuren als ze de “cirkel van vertrouwen” zouden breken. Met andere woorden, ze zullen waarschijnlijk konijnen of kinderen pijn doen.

Wat nog belangrijker is, het kind zegt dat hij ‘vandaag is getrouwd’. Achter de moeder zien we een kinderbruidssluier. Hoewel niet expliciet vermeld, verwijst deze pagina naar SRA-slachtoffers die “Satans bruiden” worden door middel van een angstaanjagend ritueel uitgevoerd door voogden.

Halloween

Op Halloween (de dag van Samhain, die wordt beschouwd als de dag waarop de sluier die ons scheidt van de geestenwereld op zijn dunst is), zijn leraren verkleed als een heks en een skelet. “Becky’s verjaardag” zal eigenlijk een occult ritueel zijn.

De volgende pagina’s beschrijven een naakt kind in het midden van de “magische cirkel” waar het satanische ritueel zal plaatsvinden. De leraar zegt over de cirkel: “Er is geen uitweg omdat er geen einde is”, wat het soort mentale razernij is dat de handelaren zeggen om de slaven te verwarren en te controleren.

De rest van de inhoud heeft betrekking op een aantal vreselijke dingen over SRA: de begeleider wordt een “tweede moeder”, een echte moeder die haar “titel” verliest. Verontrustender is dat de tekst verwijst naar een ‘filmsterrenkamer’ waar ritueel misbruik wordt gefilmd door de bewakers.

Het kind

Het kind verwijst hier opnieuw naar een misbruik gecodeerd als “magische operatie”. “Monster” in een kind verwijst waarschijnlijk naar het feit dat SRA-slachtoffers tijdens een verwonding aan demonen worden toegewezen. Let op waar de baby het witte konijn vangt.

Hoewel de auteur van ‘Do not Make Me Go Back, Mommy’ het waarschijnlijk goed bedoelde, zijn de gecodeerde zinnen en enge afbeeldingen in het boek voldoende om een ​​kind alleen te beledigen. Laten we zeggen dat het niet mijn eerste keuze zou zijn voor een verhaaltje voor het slapengaan.

Er zijn massa’s opmerkingen op internet die benadrukken dat de SRA niet bestaat en dat het een mythe is die in de jaren tachtig werd gepropageerd. Mijn vraag is: hoe kun je zo zeker en overtuigd zijn dat iets niet bestaat? Waarom zou iemand volhouden dat iets niet bestaat? Wat is de deal erachter?

Is het mogelijk dat sommige internetcommentatoren worden betaald om ervoor te zorgen dat verwijzingen naar de SRA volledig in diskrediet worden gebracht en online belachelijk worden gemaakt? Eén ding is zeker: bij het bestuderen van de geschiedenis en mind control-mechanismen, in combinatie met het functioneren van de occulte elite, is het bestaan ​​van de SRA verre van een mythe. Dit is een gedocumenteerd feit.

McMartin kindergarten zaak

“In de McMartin Kindergarten-zaak waren ongeveer 800 kinderen getuige wiens verhalen samenwerkten met de SRA en het programma dat werd gemaakt, maar de media en het gerechtelijk apparaat waren in staat om de misstanden te verdoezelen en van de daders de slachtoffers te maken! Pas nadat de zaak was gesloten en het pand was verkocht, werd tastbaar bewijs gevonden (geheime tunnels met parafenals), en de media meldden het vervolgens. De daders dragen vaak maskers en kostuums. Laten we zeggen dat een programmeur een Mickey Mouse-kostuum draagt ​​en een kind het zich herinnert en zegt: “Mickey Mouse heeft me pijn gedaan.”

En wie zal het kind nu geloven? Het duurt niet lang voordat een zwaar mishandeld kind, geprogrammeerd om te zwijgen, weet dat toch niemand de waarheid wil horen.

 

Bron: Globaal bewustzijn

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.