Verwijdering van de mensheid
Op 23 januari 2020 publiceerde Bloomsbury Academic een oproep tot actie voor iedereen die zich bekommert om “klimaatverandering”. Ahuman’s Manifesto: Activism for the End of Humanity door Patricia MacCormack, hoogleraar filosofie aan de Angelia Ruskin University, die pleit voor een eindoplossing voor de opwarming van de aarde.
Het einde van het menselijk ras
MacCormack, die toegeeft een ” occulte magiër ” te zijn, is niet het soort slappe klimaatactivist die vindt dat we de planeet moeten redden voor onze kinderen. Deze onderzoeker is gespecialiseerd in gebieden als feminisme, queer, posthumanity, horror, lichaamsmodificatie, dierenrechten, en MacCormack stelde ooit dat dieren gelijk zijn aan mensen. Nu zegt hij dat mensen helemaal uit de weg moeten gaan.
Het abstract van haar boek beschrijft dan ook haar scriptie (hou je vast aan de wasmachine;
“De val van activisme, artistieke praktijk en positieve ethiek, waarbij enkele specifiek hedendaagse fenomenen zoals doodsculten worden geïntroduceerd, identificeert politiek en kapitalistische slavernij van menselijke en onmenselijke organismen tot op het punt van” zombies “, The Ahuman Manifesto reist langs wegen waarin we moeten de mens anders componeren, vooral voorbij het nihilisme en post- en transhumanisme, en voorbij de menselijke privileges. Dit is zodat we actief kunnen denken en leven nuchter, verbonden met de werkelijkheid, en met passie en gratie naar de nieuwe wereld. “
Al deze onzin, ruwweg vertaald, is dat menselijke vooruitgang zou moeten uitmonden in het uitsterven van de mens.
MacCormack probeert de “apocalyps af te schilderen als een optimistische start”, maar voor andere soorten die het veel beter zullen doen als we al dood zijn, is dit een wonderbaarlijk geval. Haar boek, volgens Cambridge News, “beweert dat we, vanwege de schade die aan andere levende wezens op aarde is toegebracht, moeten beginnen met het geleidelijk afbouwen van de voortplanting.”
Daarom vormen deze klimaatfanaten een veel grotere bedreiging voor de menselijke beschaving dan klimaatverandering: ze proberen de macht te grijpen door de noodtoestand uit te roepen, en wanneer ze aan de macht komen, zullen ze die gebruiken om een echte noodtoestand uit te voeren. We weten hoe het eruit ziet als de staat zijn macht gebruikt om de menselijke voortplanting te controleren naar het voorbeeld van China: gedwongen sterilisatie, zwangere vrouwen die zijn ontvoerd en hun foetussen zijn verwijderd, trauma’s van een hele dag en een cultuur in crisis. 336 miljoen abortussen en onmetelijke armoede.
MacCormack probeert in ieder geval zijn voorstellen niet te verfraaien:
“Ik kwam in aanraking met filosofie vanwege mijn interesse in feminisme en queertheorie, dus ik ben al heel lang geïnteresseerd in reproductieve rechten en abortus – het hielp me meer te leren over dierenrechten toen ik veganist werd. Het uitgangspunt van dit boek is dat we ons in een tijdperk van crisis bevinden, dat de mensheid massale problemen heeft veroorzaakt, waaronder de creatie van deze hiërarchische wereld waar succesvolle blanke, fysiek fitte heteroseksuele mannen met wie de rest van rassen, geslachten, seksuele ongelijkheden en personen met een handicap moeten vechten voor privileges en overleving. “
Het boek beweert ook dat we religie en andere overkoepelende fenomenen zoals de kerk van het kapitalisme of zelfverering moeten vernietigen, omdat het ervoor zorgt dat mensen gedwongen regels volgen. Vermoedelijk gelooft MacCormack dat zijn oplossing voor het uitsterven van de mens het antwoord is op de problemen waarmee we worden geconfronteerd, hoewel het niet verklaart hoe het mensen zal aanmoedigen om voor klimaatverandering te zorgen. De auteur geeft zelf toe op te merken dat:
“Iedereen vindt de ideeën van het boek goed, totdat je zegt dat ze zich eraan moeten houden.”
Nog niet zo lang geleden werd de term ‘doodscultus’ als onheilspellend en niet inspirerend beschouwd. MacCormack staat nu misschien aan de zijlijn, maar mensen zoals zij verpletteren misschien de toekomst van klimaatveranderingsactivisme. Op de reguliere radioprogramma’s zijn er regelmatig lange discussies met mensen die ervoor hebben gekozen geen kinderen te krijgen om de planeet voor kinderen te houden …
Klimaatactivisten zijn volledig zelfingenomen, gefinancierd uit onbekende bronnen, klaar om de staatsmacht te gebruiken om hun oplossingen aan ons allemaal op te dringen.