Hoe ziet de wereld er echt uit als het een hologram is? Wetenschappelijke Interpretatie Van Oude Kennis
De objecten om ons heen zijn leeg en doorlatend, en we bestaan hier helemaal niet. Het beeld van een atoom is een voetbalveld, met in het midden een tennisbal, in schaal met de kern, en elektronen bewegen langs de loopbanden. Al het andere is leegte.
Maar wat zit erachter, is er een primaire realiteit, verborgen voor onze ervaring, waarover de Ouden spraken? En in welke vorm bestaat het, wat is de aard ervan en hoe wordt de vertaling uitgevoerd die de wereld van ons universum genereert?
Volgens de oude Indiase filosofie omhult de sluier van Maya onze wereld, waardoor een illusoir idee ontstaat van het omringende wezen, een soort uiterlijk van het bestaande. Vanuit het oogpunt van de oosterse filosofie kan men deze sluier openen en in contact komen met de ware realiteit door middel van verschillende spirituele oefeningen en meditatietechnieken. Hierdoor worden de grenzen van Illusie overschreden, Waanzin overwonnen en bevrijding van slaafse gehechtheid aan Zichtbaarheid.
Er ontstaat een oceanisch bewustzijn, waarvan het beeld in de weergave van de primaire werkelijkheid de halsketting van de god Indra is. Zo’n model heeft een speciaal soort integriteit met een ongebruikelijke algebra, waarbij elk onderdeel de structuur van het geheel reproduceert, en elke steen in deze ketting reproduceert de structuur van de hele ketting.
In de duale staat van waarneming zullen de enige structuren die naar voren komen de waarnemer en de universele basis zijn. In de staat van non-dualiteit gaat de eerste structuur over in de tweede, die bij de eerste hoort. Heeft deze kennis enige zin en is hun wetenschappelijke interpretatie mogelijk?
De beroemde natuurkundige D. Bohm, een student van Einstein en Nobelprijswinnaar, stelde een holografisch model van het heelal voor dat een “verborgen orde” bevat, waarin elektronen en andere elementaire deeltjes “manifestaties” zijn van een bepaalde primaire basis die holografische integriteit.
Volgens de werken van de wiskundige Maldacena heeft de primaire realiteit van het parallelle universum een tweedimensionaal karakter. Tegelijkertijd zijn, op basis van het bewijs van I. Ehrenfest, chaos en ongelukken onmogelijk in de tweedimensionale ruimte.
Daar, in de limiet, kunnen alleen quasi-periodieke processen bestaan, die complexe combinaties zijn van gewone tijdschriften. In de tweedimensionale ruimte van de primaire werkelijkheid is er ook geen zwaartekracht. Het ontstaat als resultaat van de projectie van een parallel universum in de multidimensionale ruimte van onze wereld. In de ruimte van de primaire werkelijkheid domineert het statische tijdsbegrip, waarbij verleden, toekomst en heden dezelfde status van werkelijkheid hebben, dat wil zeggen dat ze feitelijk tegelijkertijd bestaan.
Wat is het holografische type integriteit? Een optisch hologram is, in tegenstelling tot gewone fotografie, een interferentiepatroon van twee golven (referentie en object). Dit maakt het mogelijk om een structuur te vormen en te onderhouden die het principe van “alles in alles” draagt, waarbij elk deel de structuur van het geheel reproduceert.
Daarom is het mogelijk om van elk deel of fragment van een hologram de volledige structuur van het hele object te reproduceren.
Onze wereld is helemaal niet wat het voor ons lijkt, en alle effecten en deeltjes van materie die in het heelal worden waargenomen, kunnen alleen maar een projectie zijn, een soort hologram.
Gelijktijdig met de onze zijn er andere universa die meer of minder dimensies en invloeden op onze wereld hebben. Tegelijkertijd is ons universum slechts een manifestatie van de primaire realiteit. Een dergelijke benadering maakt het mogelijk om de inconsistenties en tegenstrijdigheden van natuurkundige theorieën te verklaren.
Bovendien is het mogelijk om het complementariteitsprincipe van Bohr te overwinnen en kennis op te doen over hoe objecten eruitzien zonder instrumenten, waardoor de dualiteit van golven en deeltjes wordt geëlimineerd. Als deze hypothese klopt, dan zou de ruimte van ons heelal moeten bestaan uit microkorrels, een soort pixels, die in vergelijking met het Planck-kwantum van de ruimte (bestaande uit 10 tot -35 meter) een veel grotere afmeting hebben van 10 tot -16 meter , die kunnen worden gedetecteerd door moderne apparatuur.
De ruimte van ons universum is dus een soort weergave van projecties van de holografische realiteit van de parallelle wereld.
Volgens de Amerikaanse psychiater A. Comfort, als bewustzijn een epi fenomeen is van het fundament van de primaire holografische werkelijkheid, dan zullen energie-substantie en bewustzijn zich op hetzelfde ontologische niveau bevinden.
Met andere woorden, als bewustzijn een manifestatie is van de holografische realiteit, dan kunnen we door materie met bewustzijn te beïnvloeden de fysieke wereld veranderen, en vice versa.
In dit opzicht is de meditatie-ervaring van het bereiken van en contact maken met de ultieme realiteit logisch. De menselijke biologische hulpbronnen voor dergelijk contact zijn echter uiterst beperkt. De ontwikkeling en creatie van technische middelen die het mogelijk maken de holografische realiteit te beïnvloeden, zal de mogelijkheid openen van tijdreizen, fundamenteel nieuwe methoden om materie, energie en informatie te beheersen.
Tegelijkertijd kunnen paranormale verschijnselen beschreven door de parapsychologie kinderspeelgoed blijken te zijn. Het wordt een fantasiewereld.