Contact met de doden..
Sommige mensen geloven dat bandrecorders kunnen worden gebruikt om de stemmen van de doden te horen. Technologisch geavanceerder dan seances en niet zo vuil als ectoplasma, gaven ze het spiritisme een nieuw leven.
Tegenwoordig gebruiken ghostbusters over de hele wereld ze. Er zijn honderden internetfora gewijd aan deze techniek, en nogal wat serieuze, goed opgeleide mensen geloven dat de doden echt met ons proberen te praten.
Onder hen is Anabel Cardoso, een voormalige Portugese diplomaat en nu uitgever van een “instrumentaal tijdschrift voor transcommunicatie”. Ze woont in Spanje en heeft een goed uitgeruste opnamestudio. Ze beweert dat ze er ook in geslaagd is om de stemmen van de doden op te nemen.
“Mijn stemmen zijn geen fluisteringen”, zegt ze. “Ze spreken luid, duidelijk en verstaanbaar.”
In 1996 probeerde ze, in totale wanhoop, een antwoord te vinden op de vraag wat er werkelijk gebeurde met degenen van wie ze zoveel hield en om wie ze treurde. In die tijd bestudeerde ze een groot aantal boeken over het leven na de dood, waarbij ze vooral geïnteresseerd was in die boeken die over het fenomeen elektronische stem gingen. Wat erin stond, leek haar zo ongewoon en verbazingwekkend dat ze niet eens wist wat ze moest denken, – dit is precies hoe de doctor in de wijsbegeerte zich een van de moeilijkste periodes in haar leven herinnert.
Terwijl ze het verlies van haar overleden broer meemaakte, intrigeerde Anabela Cardoso voor het eerst wat er met een persoon gebeurt als zijn aardse leven eindigt. Anabela Cardoso begon troost en hoop te zoeken in boeken. In een daarvan, ” Brug tussen de werelden ” van Hildegard Schaefer, leerde ze dat ieder mens in staat is om contact te maken met de onoverwinnelijke wereld en te communiceren met de ziel van overleden dierbaren. Het enige wat je nodig hebt is een bandrecorder en een lege audiocassette.
Hoe begon de dialoog met de ‘andere’ kant?
In 1997 begon Anabela Cardoso te experimenteren met een kleine groep mensen. Onder hen waren de ouders van een jonge man die tijdens een storm in zee verdronk.
“We probeerden antwoorden te krijgen op een magneetband – we stopten een lege cassette in een bandrecorder en zetten hem aan om op te nemen. We stelden toen vragen aan onze overleden familieleden en wachtten toen een of twee minuten in stilte. Nadat we de band hadden opgenomen, hebben we hem teruggespoeld en vanaf het begin beluisterd. Tijdens de opname gebruikten we witte ruis als geluidsachtergrond, afkomstig van een radio-ontvanger die was afgestemd op korte en middellange golven”, zei Anabela Cardoso terwijl ze haar experimenten beschreef.
Twee maanden verstreken sinds het begin van het eerste experiment, maar de groepsleden slaagden er niet in om een enkel bericht van de “andere” kant te ontvangen. De eerste werd pas begin 1998 opgenomen en klonk onder de naam “Belina”. Zo werd Anabela Cardoso in haar jeugd door haar familieleden genoemd.
Daarna werden berichten die op magneetband werden ontvangen regelmatig. Anabela Cardoso voerde drie tot vier sessies per week uit. Soms riepen de buitenaardse gesprekspartners op haar verzoek hun namen. Meestal waren dit de namen van vreemden, maar onder de geaccepteerde signalen waren degenen die zichzelf voorstelden als de naam van Anabela’s grootmoeder, broer en vader.
Tijdens deze sessies stelde Anabela Cardoso de bewoners van de subtiele wereld verschillende vragen. Ze gingen over het aardse leven en de wereld waarmee ze contact wisten te leggen. Anabela Cardoso vatte later de ontvangen berichten samen. En dit is wat eruit kwam.
„Het wonder van het leven dat nooit eindigt”
Uit de ontvangen berichten leerde Anabela Cardoso dat de voortzetting van het leven na de dood een natuurlijke wet van de natuur is. Deze wet werkt voor iedereen, ongeacht zijn ethische en religieuze opvattingen. In een van de berichten die Anabela ontving, wordt ook gezegd dat “de tijd van vertrek van de aarde voor elk levend wezen vooraf is bepaald”.
Anabela was ook geïnteresseerd in de vraag waarom mensen lijden in het aardse leven. Als reactie daarop werden dergelijke berichten ontvangen: “Alle wezens in de wereld ervaren lijden”, “Planten lijden ook”, “Elk lijden heeft een betekenis. Ze zijn belangrijk voor spirituele groei”, “Het zou goed zijn als mensen de liefde bedrijven als het wondermiddel van de wereld.”
Is er lijden in de subtiele wereld?
Uit de ontvangen berichten blijkt dat die wereld “mooi en eerlijk is voor alle wezens”, het heeft ook “zijn eigen wetten voor alles”. De grootste waarde in “hun” wereld is “waarheid”. Uit de berichten die ze ontving, leerde Anabela ook dat mensen die in het aardse leven vatbaar zijn voor woede, gescheiden leven.
De ontvangen berichten bevatten ook weinig beschrijvingen van de subtiele wereld . Het is vergelijkbaar met de onze, “maar veel mooier”. De bewoners hebben geen idee van tijd, ze hebben een andere ruimte. Hun lichamen lijken op die van ons, ‘materiële lichamen’. Tegelijkertijd zijn ze veel mooier dan tijdens het aardse leven.
Ze hebben ook geweldige vaardigheden. Ze kunnen bijvoorbeeld met gedachten reizen en ze kunnen ook in volledig bewustzijn op twee plaatsen tegelijk zijn. Volgens Anabela Cardoso is het doel van haar experimenten echter niet om erachter te komen hoe het leven in een andere wereld is.
“Door berichten uit een andere wereld te ontvangen, verruimt een persoon zijn bewustzijn, leert hij barmhartigheid en liefde, wordt hij wijzer. Het proces van het ontvangen van berichten is niet eenvoudig, het kost veel tijd, het vereist doorzettingsvermogen en geduld. Maar het is alle kosten waard, want je ontdekt het wonder van het leven, dat eindeloos is en nooit eindigt”, zegt Anabela Cardoso.