Grafeen in alle medicijnen?

In de 18 jaar die zijn verstreken sinds de officiële aankondiging van de ontdekking van grafeen, zijn er verschillende benaderingen geweest om te begrijpen wat de nieuwe nanotech-substantie is. Er zijn ook veel mensen bezorgd over meldingen van grafeen in sommige vaccins.

De behoefte aan grafeen in vaccins is onbegrijpelijk, evenals de behoefte aan de vaccins zelf, die op de een of andere manier slecht worden behandeld. Bovendien worden vaccins in de bloedbaan van mensen geïnjecteerd en naarmate de vooruitgang verder gaat, wordt grafeen nu niet alleen in vaccins geduwd, maar blijkbaar al in alle medicijnen. 

Materiaalwetenschappers beweren dat enkel laags grafeen geen materiaal is, maar een substantie. Bovendien is het eerder een apart molecuul, niet het grootste dat de wetenschap kent. Vanuit chemisch oogpunt is enkel laags grafeen een polymeer. Natuurkundigen, experts op het gebied van vaste stoffen, beschrijven de structuur van grafeen in de context van de klassieke bandentheorie. Maar het kleine formaat en de rigide tweedimensionaliteit van enkel laags grafeen doen twijfel rijzen over sommige postulaten van de bandentheorie, die als gevolg daarvan hun oorspronkelijke betekenis verliezen: uitgaande van de aanwezigheid van een kristallijne structuur in een substantie, wordt grafeen gedefinieerd als een kristal. 

Deze en andere kenmerken beperken de mogelijkheid van een correcte beschrijving van grafeen in het kader van de klassieke bandentheorie. Momenteel wordt intensief gezocht naar methoden om de elektronische structuur van grafeen en zijn analogen adequaat te beschrijven.

In wetenschappelijke termen is grafeen een koolstoffilm van één atoom dik, waarin deze koolstofatomen gerangschikt zijn in de vorm van regelmatige zeshoeken. Maar als we het hebben over een hele klasse materialen, dan kunnen grafeen materialen nu verschillende gelaagde koolstofstructuren betekenen, waarbij de dikte veel kleiner is dan de laterale afmeting. Voor de eenvoud wordt dit materiaal al grafeen poeder genoemd, al is dat vanuit wetenschappelijk oogpunt niet helemaal correct. CVD-grafeen is al een meer wetenschappelijke definitie, omdat het eigenlijk een film is van één atoom dik en tientallen vierkante centimeters groot.

Atoomrooster en structuur van grafeen

Grafeen wordt gevormd door een koolstoflaag van één atoom dik, die bestaat uit gecondenseerde zes ringen – zeshoekige cellen die sterk op honingraten lijken. De koolstofatomen erin zijn verbonden door sp²-bindingen in een zeshoekig tweedimensionaal (2D) rooster.

Er zijn twee atomen in de elementaire cel, aangeduid als A en B. Het feit dat de ladingsdragers in grafeen worden beschreven door het Dirac-spectrum in plaats van de gebruikelijke Schrödingervergelijking voor niet-relativistische kwantumdeeltjes, kan worden geïnterpreteerd als een gevolg van de kristalstructuur van grafeen. Het bestaat uit twee equivalente koolstof sub roosters A en B.

Een kwantummechanische overgang tussen sub roosters leidt tot de vorming van twee energiegroepen, en hun kruising nabij de randen van de Brillouin-zone leidt tot een kegelvormig energiespectrum.

Hierdoor vertonen de quasi deeltjes in grafeen een lineaire spreiding, alsof het onweegbare relativistische deeltjes zijn (zoals bijvoorbeeld fotonen), maar speelt de Fermi-snelheid de rol van de lichtsnelheid.

Deze ongelooflijke grafeen eigenschappen en elektrische geleidbaarheid kunnen onder bepaalde omstandigheden eenvoudig een persoon doden (5G, een krachtige zonnevlam, enz.).

Toeval of niet, wat nog opmerkelijker is: het grafeen molecuul is afgebeeld op een dollarbiljet, waarvan het ontwerp is ontwikkeld in de tijd dat er nog geen kennis was van koolstof, om nog maar te zwijgen van zijn derivaten.

Zo blijkt dat zelfs de makers van de Amerikaanse beschaving op de hoogte waren van grafeen, en zelfs Mozes hoorde iets over koolstof Nano deeltjes. 

Over het algemeen ziet het grafeen thema er de laatste tijd steeds vreemder uit. Het lijkt erop dat iemand heeft besloten om kwantumkopieën in medicijnen te gieten, zodat ze de rol spelen van een speciale vitamine of een andere belangrijke cofactor in het lichaam.

Bron:soulask